Τὸ δεῖπνο στὸ ἀλσατικὸ ἑστιατόριο τοῦ Στρασβούργου, τῆς Ἀγκέλας Μέρκελ μὲ τὸν Φρανσουὰ Ὁλλὰντ καὶ τὸν Μάρτιν Σούλτζ, σημαίνει τὴν ἐπανέναρξη τοῦ γαλλογερμανικοῦ ἄξονος, ὡς ἀτμομηχανῆς τῆς Εὐρωζώνης∙ τὸ ἑλληνικό, τὸ οὐκρανικὸ καὶ ἡ ἀνάκαμψη τῆς εὐρωπαϊκῆς οἰκονομίας, ἦταν τὰ κύρια θέματα. Ὁ πρόεδρος τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Κοινοβουλίου τοὺς μετέφερε τὴν γνώμη του ἀπ’ τὴν προσωπική του συνάντηση μὲ τὸν Ἕλληνα πρωθυπουργό, ἀλλὰ καὶ τὴν αὐστηρότατη προειδοποίησή του πρὸς αὐτόν, ὅπως ἀποφύγει τὴν ρήξη μὲ τὴν Εὐρώπη∙ οἱ δύο ἡγέτες συμφώνησαν ἀπολύτως καὶ ζήτησαν τὴν ἄμεση προσαρμογὴ τῶν Ἀθηνῶν στὶς συμβατικὲς ὑποχρεώσεις τους, πρὶν ἀποφασίσουν ἄλλα μέτρα. Στὴν πράξη ἐπανέρχονται στὴν στάση τους ἀπέναντι στὸν σοσιαλιστὴ πρωθυπουργὸ τὸν Ὀκτώβριο 2011, μὲ τὴν ἀπειλὴ δημοψηφίσματος τότε, καὶ ἀντιδροῦν προληπτικά∙ ἕνα εἶναι τὸ ὅπλο τους, τὸ τεράστιο ταμειακὸ ἔλλειμμα τῆς Ἑλλάδος. Ἐὰν ἡ κυβέρνηση δὲν πάρει βοήθεια, δὲν πληρώνει συντάξεις.