Πολὺ αὐστηροὺς ὅρους ἔθεσαν στὸν Ναπολεοντίσκο καὶ στὸν κουρεμένο, οἱ πρόεδροι τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως καὶ τῆς Εὐρωπαϊκῆς Κεντρικῆς Τραπέζης· οἱ προηγούμενες δεσμεύσεις παραμένουν ἀμετακίνητες, καὶ δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι ἀλλιῶς, ὁ σεβασμὸς τῶν κοινοτικῶν συμβάσεων καὶ τῶν δημοσιονομικῶν ὑποχρεώσεων, δηλαδή, τὸ ταμειακὸ ἔλλειμμα καὶ ὁ τρόπος ἀντιμετωπίσεώς του εἶναι τὸ πρῶτο, ὅπως καὶ ἡ συνέχιση τῶν ἀποκρατικοποιήσεων καὶ ἡ ἐγκατάλειψη τῶν προσλήψεων. Στὸ ἴδιο μῆκος κύματος κινήθηκε καὶ ὁ Φρασουὰ Ὁλλάντ, μὲ σκληρότερη ἒκφραση, παρὰ τὴν γαλατική του εὐγένεια· ἑπομένως εἶναι ἀπαραίτητη ἡ ἀξιολόγηση, ὅπως κι ἂν τὴν βαφτίσουν, γιὰ τὴν χορήγηση πιστώσεων ἀπ’ τὴν ΕΚΤ γιὰ τὴν κάλυψη τῶν τρεχουσῶν ἀναγκῶν τοῦ προϋπολογισμοῦ. Ἡ προσαρμογὴ δὲν εἶναι καὶ τόσο εὔκολη, διότι οἱ Εὐρωπαῖοι γνωρίζουν ὅτι δὲν εἶναι δυνατὴ ἡ ἱκανοποίηση τῶν αἰτημάτων μιᾶς χώρας· ἔτσι ἀνοίγουν οἱ ἀσκοὶ τοῦ Αἰόλου γιὰ τὴν Εὐρωζώνη, μὲ ἄγνωστες προεκτάσεις.