Οἱ σπασμωδικὲς κινήσεις στὸ ἐξωτερικὸ καὶ στὸ ἐσωτερικὸ ὁδήγησαν τὴν κυβέρνηση σὲ πλῆρες ἀδιέξοδο, πρὶν ἀκόμη λάβει ψῆφο ἐμπιστοσύνης ἀπ’ τὴν Βουλή∙ ἡ ἐπίκληση τῆς λαϊκῆς ἑτυμηγορίας ἀποδεικνύεται ὅτι δὲν εἶναι καθόλου πειστικὴ οὔτε γιὰ τὸν ἑλληνικὸ λαὸ οὔτε γιὰ τοὺς ξένους∙ ὅπως εἶπε χαρακτηριστικὰ ὁ Μάρτιν Σούλτζ, 35% ἔχει πάρει, καὶ ὅπως ὑπογράμμισαν ὅλοι οἱ Εὐρωπαῖοι, ὅλες οἱ κυβερνήσεις εἶναι ἐκλεγμένες μὲ τὴν λαϊκὴ ψῆφο καὶ δὲν περιμένουν οἱ λαοί τους τὸν Ναπολεοντίσκο γιὰ τὴν ἀποκατάσταση τῆς δημοκρατίας στὴν χώρα τους. Ἀλλά, ὑπὸ συνθήκας ἀκραίας νευρικότητος δὲν κυβερνιέται ἡ χώρα καὶ οὔτε διανοίγονται προοπτικὲς γιὰ ὁμαλὲς διαπραγματεύσεις μὲ τοὺς ἑταίρους καὶ τὸ Διεθνὲς Νομισματικὸ Ταμεῖο∙ στὸ ἐσωτερικό της ἄρχισαν τὰ παρατράγουδα, καθὼς οἱ πιέσεις τῶν συνιστωσῶν ἐντείνονται, ἐνῶ ὁ ἀκροδεξιὸς συνέταιρος δείχνει ὅτι ἀκολουθεῖ τὸν δικό του δρόμο. Ἡ αἴσθηση τῆς κοινῆς γνώμης, ὅτι δὲν ὑπάρχει ἡ συνεκτικὴ δύναμις στὴν κορυφή, γιὰ τὸν ἔλεγχο τῶν ὑπουργῶν καὶ ἐφαρμογὴ τῆς πολιτικῆς της -ὅταν αὐτὴ ἐγκριθεῖ, διότι τώρα δὲν ὑπάρχει, οὔτε οἱ προγραμματικὲς δηλώσεις μᾶς βοήθησαν σὲ αὐτό-, εἶναι διάχυτη καὶ ἐξαπλοῦται ταχύτατα∙ ὁ κυβερνητικὸς ἐκπρόσωπος δὲν προλαβαίνει νὰ ἐπαναφέρει στὴν τάξη τὸν κουρεμένο καὶ τοὺς ἄλλους ὑπουργούς. Δὲν γίνεται δουλειὰ ἔτσι…

Τὸ χειρότερο, γιὰ τὴν χώρα πλέον καὶ ὄχι μόνο γιὰ τὴν κυβέρνηση, εἶναι ὅτι ψεύδονται ὁ πρωθυπουργὸς καὶ οἱ ὑπουργοί του στὶς συνομιλίες τους μὲ τοὺς Εὐρωπαίους∙ ὅταν στὴν ἔκθεσή της γιὰ τὸ τρέχον ἔτος ἡ Ἐπιτροπὴ ἀναφέρει, ὅτι ἡ ἀνάπτυξη τῆς Ἑλλάδος προβλέπεται σὲ 2,5% καὶ 3,6%, τοῦ χρόνου, μὲ 1%, πέρυσι, αὐτὸ ἀποτελεῖ τὴν βάση τῶν οἰκονομικῶν διαβουλεύσεων καὶ εἶναι ἀδιανόητο νὰ ἀμφισβητηθεῖ κανείς. Τίθεται τότε αὐτὸς ἀμέσως στὸ περιθώριο. Ὅταν οἱ κυβερνητικοὶ δὲν τὰ μνημονεύουν τὰ στοιχεῖα αὐτά, ὅπως καὶ τὴν σταδιακὴ μείωση τῆς ἀνεργίας καὶ τὸ πρωτογενὲς πλεόνασμα, τότε δίδουν τὴν ἐντύπωση, ὅτι εἴτε ἀγνοοῦν τὴν πορεία τῆς ἑλληνικῆς οἰκονομίας, εἴτε συνειδητὰ λένε ψέμματα, διότι ἔλεγαν καὶ στὴν προεκλογικὴ περίοδο, εἴτε τὸ χειρότερο, ὅτι ἀγνοοῦν παντελῶς τὸ τί σημαίνει διεθνὴς ἐπικοινωνία∙ εἶναι τουλάχιστον παράλογο, ὁ Ὁλλάντ, ὁ Γιοῦνκερ καὶ ὁ Σώυμπλε νὰ ἀναφέρονται στὴν πρόοδο τῆς ἑλληνικῆς οἰκονομίας καὶ οἱ δικοί μας νὰ τὰ προσπερνοῦν ἐπιδεικτικώτατα. Οἱ Εὐρωπαῖοι ἀποκομίζουν τὴν ἐντύπωση ὅτι τοὺς κοροϊδεύουν καὶ ὅτι οἱ συνομιλίες μαζί τους γίνονται γιὰ τὴν προπαγάνδα στὸ ἐσωτερικό∙ ὁπότε λαμβάνουν ἀντίστοιχη θέση, διότι θυμοῦνται τὸ πρὸ πενταετίας σοσιαλιστὴ πρωθυπουργὸ ποὺ ἔλεγε τὰ ἴδια πράγματα. Ἐπειδή, «ἀρχὴ ἥμισυ τοῦ παντός», αὐτοὶ πῆραν πολὺ ἄσχημο βάπτισμα τοῦ πυρός, καὶ δὲν ἄλλάζουν εὔκολα τὰ πράγματα.

Οἱ διαβουλεύσεις μὲ τοὺς Εὐρωπαίους κινοῦνται σὲ τρία ἐπίπεδα, στὴν χρηματοδότηση τῆς ὑπὸ ἀποπνικτικὴ πίεση ἑλληνικῆς οἰκονομίας, στὴν προώθηση τῶν μεταρρυθμίσεων καὶ στὴν ἐνσωμάτωσή της στὴν εὐρωπαϊκή∙ προϋπόθεση τοῦ πρώτου εἶναι οἱ ἀποδείξεις γιὰ προώθηση τοῦ δευτέρου, διότι χρηματοδότηση, χωρὶς ὅρους δὲν ἐπιτρέπεται ἀπ’ τοὺς κανονισμούς. Ἀλλά, οἱ ἀποδείξεις γιὰ συμμόρφωση εἶναι τὸ ἀντικείμενο τῆς ἀξιολογήσεως μὲ τὴν τρόϊκα καὶ τῆς παρακολουθήσεως τῶν οἰκονομικῶν καὶ δημοσιονομικῶν μας ἀπ’ τὴν Ἐπιτροπή∙ ὅταν πᾶνε ἀδιάβαστοι στὶς διαβουλεύσεις -ἀνεξαρτήτως τοῦ λόγου, ὅτι τὸ κάνουν γιὰ τοὺς ψηφοφόρους τους- τότε οἱ ἄλλοι μένουν κουμπωμένοι ἀπέναντί τους. Πῶς θὰ ἐμπιστευθοῦν τὸν πολιτικὸ ποὺ λέει ὅτι θὰ κάνει μεταρρυθμίσεις, ὅταν ἑτοιμάσει τὸ πρόγραμμά του, ἀλλὰ ἀγνοεῖ ἢ παραγνωρίζει τὰ πραγματικὰ οἰκονομικὰ στοχεῖα τῆς χώρας του; ἀλλιῶς, πῶς θὰ ἐμπιστευθοῦν στὶς προτάσεις τοῦ ὑπουργοῦ Οἰκονομικῶν πρὸς τὸ Γιούρογκρουπ, ὅταν ὁ πρωθυπουργὸς στὶς προγραμματικὲς δηλώσεις ὑποσχέθηκε ἄλλα; Τὰ προβλήματα προστίθενται στὰ ὑπόλοιπα, ἐνῶ ἀκόμη δὲν εἶπαν τίποτε γιὰ τὶς προτάσεις τῆς προηγουμένης κυβερνήσεως γιὰ τὸ πρόγραμμα Γιοῦνκερ, ἐνῶ ἀπειλοῦν τὶς ξένες ἐπενδύσεις, ἀλλὰ καὶ συνεχίζουν τὴν ἀντιγερμανικὴ ὑστερία, σὰν νὰ εἴμαστε σὲ ἐμπόλεμη κατάσταση μὲ τὸ Βερολίνο. Ἡ ἀξιοποίηση τῶν δυναμικῶν κλάδων τῆς οἰκονομίας, δὲν ἀναφέρεται οὔτε σὲ ὑποσημείωση, ἐνῶ σὲ αὐτοὺς ὑπολογίζουν οἱ Εὐρωπαῖοι.

Ἡ καθυστέρηση στὴν ἀξιολόγηση ἀπ’ τὴν τρόϊκα, ἐνῶ ὁ Ἀντώνης Σαμαρᾶς ἐπέμενε τὴν ἐπιστροφή της τὴν ἑπομένη τῶν ἐκλογῶν, φέρει σὲ πολὺ δύσκολη κατάσταση τὴν χώρα∙ οἱ διαβουλεύσεις μποροῦσαν νὰ ὁλοκληρωθοῦν μὲσα στὸν μῆνα, χωρὶς τὴν ἀπαίτηση νέων μέτρων ἀπ’ τοὺς δανειστές, διότι θὰ διεξάγονταν μὲ τὰ στοιχεῖα τοῦ Δεκεμβρίου καὶ πρωτογενὲς πλεόνασμα δύο δις περίπου. Τώρα πᾶνε γιὰ Μάρτιο, ἀλλὰ μὲ τὴν τεράστια ὑστέρηση δημοσίων ἐσόδων τὸ δίμηνο, ὁπότε τὸ πρόγραμμα δὲν βγαίνει καὶ ἡ ἀπαίτηση γιὰ νέα δημοσιονομικὰ μέτρα γίνεται ἐπιτακτική∙ ἔχασαν τὸν πολύτιμο χρόνο σὲ πιρουέττες καὶ πληρώνει τὴν νύφη ὁ λαός, ἐνῶ οἱ προοπτικὲς γιὰ αὔξηση τῶν δημοσίων ἐσόδων εἶναι ἀνύπαρκτες. Ἡ κυβέρνηση κινεῖται πλέον μεταξὺ Σκύλλας, τοὺς δανειστές, καὶ Χάρυβδης, τὴν ἀπονέκρωση τῆς ἀγορᾶς∙ μετρητὸ δὲν ὑπάρχει οὔτε γιὰ δεῖγμα καὶ ἡ κίνηση ἔχει παγώσει, καθὼς ὅλοι κρατοῦν τὰ ὅποια ἀποθέματά τους γιὰ τὶς δύσκολες μέρες∙ Ἐὰν συνεχίσει ἔτσι ἡ ἀγορὰ σίγουρα θὰ ἐπανέλθει ἡ χώρα σὲ ὕφεση χειρότερη ἀπ’ τὴν προηγούμενη καὶ ἡ ἀνεργία θὰ πάρει πάλι τὴν ἀνιοῦσα καὶ αὐτὴν τὴν φορὰ ἡ εὐθύνη δὲν θὰ βαρύνει τὴν προηγούμενη κυβέρνηση. Ἤδη ἀρχισαν τὰ ὄργανα, μὲ τὸν ἀκροδεξιὸ νὰ λέει ὅτι θὰ ψηφίζει ὅποιους νόμους συμφωνεῖ, ἐνῶ καὶ στοὺς βουλευτές της ἀκούγονται τὰ πρῶτα παράπονα.

Τὸ μεγάλο πρόβλημα γιὰ τὴν χώρα εἶναι, ὅτι ἔχασε μὲ τὶς ἐκλογὲς τὴν πορεία της πρὸς τὴν ἀνάπτυξη, διότι ἀνακόπηκε πάνω στὴν ἀφετηρία, ἀλλὰ καὶ ὅτι δὲν διαθέτει κυβέρνηση μὲ πειθὼ καὶ δυναμισμό, ὥστε νὰ κερδίσει τὴν ἐμπιστοσύνη τοῦ κόσμου καὶ περισσότερο τῶν οἰκονομικῶν κύκλων∙ ὁ Ναπολεοντίσκος ἐλπίζει πλέον στὴν στήριξη τῆς διαπλοκῆς, ἡ ὁποία τοῦ προσφέρεται ἀφειδῶς, ἀλλὰ τότε, πῶς θὰ πατάξει τὶς διασυνδέσεις της, ὅταν γίνεται μέρος αὐτῶν; Ἡ ἔντονη ἀποδοκιμασία του ἀπ’ τοὺς Ἀμερικανοὺς σημαίνει ὅτι ἀκολουθεῖ διεθνὴς ἀπομόνωση τῆς χώρας, ὅταν ἔχει τόση ἀνάγκη κάθε ὑποστηρίξεως στὴν ταραγμένη Ἀνατολικὴ Μεσόγειο∙ δείχνουν ὅτι ἀγνοοῦν τοὺς διεθνεῖς κανόνες, ἀλλά, «παίζουν ἐν οὐ παικτοῖς», καὶ παίζουν τὸ μέλλον τῆς χώρας. Ἡ ἀπροθυμία τῶν ξένων πετρελαϊκῶν ἑταιρειῶν γιὰ συμμετοχή τους στὰ ἀποθέματά μας ὑδρογονανθράκων, δὲν ὀφείλεται μόνο στὴν πτώση τῶν τιμῶν τους∙ ἡ ἀπονέκρωση τῆς ἀγορᾶς ὀδηγεῖ σὲ ἀγανάκτηση καὶ ὀργὴ τοὺς μικρομεσαίους καὶ περισσότερο, ὅσους ἄνοιξαν τὴν διετία αὐτὴ νέες ἐπιχειρήσεις, χάρις στὸν τουρισμό, τὴν ψηφιακὴ τεχνολογία, καὶ βλέπουν ὅτι μετὰ δυσκολίας παίρνουν τὰ χρήματά τους ἀπ’ τὶς τράπεζες γιὰ τὴν χρηματοδότησή τους, διότι δὲν ἔχουν ρευστὸ καὶ τοὺς καθυστεροῦν∙ ἀλλὰ δὲν δουλεύει ἔτσι ἡ οἰκονομία, ἐνῶ ὁ φόβος κάποιας ἐκρήξεως εἶναι διάχυτος. Ἔχει ἀπόλυτο δίκαιο ποὺ ζητάει ἐγρήγορση ὁ Ἀντώνης Σαμαρᾶς…