Οἱ δέκα μέρες τῆς κυβερνήσεως ἀπέδειξαν δύο πράγματα, στοὺς Εὐρωπαίους, ὅτι πῆγαν ἐντελῶς ἀδιάβαστοι στὶς πρῶτες διαβουλεύσεις καὶ τώρα τὰ ἀποδέχονται ὅλα∙ στὸ ἐσωτερικό, ὅτι ὑποσχέθηκαν τὰ πάντα, πρὶν ἀκόμα ἀνοίξουν τοὺς φακέλους κατὰ ὑπουργεῖο, τοῦ τί παρελάμβαναν, μὲ ἀποτέλεσμα τὴν πρόκληση πολλῶν προσδοκιῶν στοὺς κομματικούς τους φίλους. Τώρα ὑποχρεώνονται, ὄχι μόνο στὴν ἀποδοχὴ τῶν μνημονιακῶν δεσμεύσεων, ἀλλὰ καὶ στὴν ἐπιβολὴ δημοσιονομικῶν μέτρων, λόγῳ τῆς ἐκτινάξεως τοῦ δημοσιονομικοῦ ἐλλείμματος∙ ἤδη ἄρχισαν οἱ πρῶτες ἀντιδράσεις στὶς κομματικὲς ὀργανώσεις καὶ οἱ συζητήσεις μεταξὺ τῶν βουλευτῶν, ἐνῶ ὁ ἀκροδεξιὸς συνέταιρος διαβεβαιώνει τοὺς φίλους του, ὅτι δὲν συμφωνεῖ μὲ μνημονιακὰ μέτρα καὶ ὑπόσχεται παραχωρήσεις στοὺς στρατιωτικούς. Ὁ Ναπολεοντίσκος βρίσκεται ἀκόμη στὸν κόσμο του καὶ συνεχίζει ἀπτόητος τὸ προεκλογικό του τροπάριο.