Ἡ στάση τῶν 18 ἑταίρων, ἀπέναντι στὶς κουτοπονηριὲς τοῦ Κουρεμένου, δείχνουν τὴν ἰσχυρὴ συνοχὴ τῆς Εὐρωζώνης ἀπέναντι στὴν ἀπειλὴ σοβαρᾶς κρίσεως, οἰκονομικῆς καὶ πολιτικῆς∙ ὅλοι τους συμφωνοῦν στὴν ἀνάγκη τῆς ὑποβολῆς τοῦ αἰτήματος παρατάσεως τοῦ προγράμματος καὶ τῆς διεξαγωγῆς διαπραγματεύσεων μετὰ γιὰ τὰ προβλήματά μας. Ἡ στάση ἑδράζεται σὲ δύο βάσεις∙ πρῶτον, στὴν καθαρὰ νομική, διότι τὰ Μνημόνια εἶναι διεθνεῖς συνθῆκες τῆς χώρας μὲ τοὺς ἑταίρους καὶ τὸ Διεθνὲς Νομισματικὸ Ταμεῖο, οἱ ὁποῖες δὲν ἀλλάζουν μὲ τὴν ψῆφο ἑνὸς λαοῦ, οὔτε καὶ περισσοτέρων, παρὰ μόνο μὲ ἄλλη συνθήκη∙ δεύτερον, θὰ ἀπτελοῦσε πολιτικὸ προηγούμενο γιὰ τὴν Εὐρώπη καὶ τὴν διεθνῆ κοινότητα, μὲ ἄγνωστες τὶς ἐπιπτώσεις. Αὐτὰ ἀποδεικνύουν ὅτι ὁ πρωθυπουργὸς καὶ οἱ ὑπουργοί του δὲν ἔχουν μελετήσει ὄχι μόνο τὶς συμφωνίες, ἀλλὰ οὔτε καὶ διεθνὲς καὶ εὐρωπαϊκὸ δίκαιο∙ οἱ νομικοί τους σύμβουλοι δὲν τοὺς τὰ ἐξηγοῦν αὐτά;