Ἡ πτήση τοῦ Τούρκου ἀρχηγοῦ τοῦ Γενικοῦ Ἐπιτελείου Ἀεροπορίας στὸ Αἰγαῖο, χωρὶς τὴν ὑποβολὴ σχεδίου, καὶ ἡ ἐπέμβαση τῆς τουρκικῆς φρεγάτας στὸ ἰταλικὸ πλοῖο ποντίσεως ὀπτικῶν ἰνῶν νοτιοανατολικὰ τῆς Κρήτης, καὶ ἐντὸς τῆς ἑλληνικῆς Ἀποκλειστικῆς Οἰκονομικῆς Ζώνης, εἶναι πολλοὶ κακοὶ οἰωνοὶ γιὰ τὰ ἐθνικά μας θέματα∙ ἡ Ἄγκυρα δείχνει ὅτι θέλει νὰ ἀξιοποιήσει ὑπὲρ τῶν συμφερόντων της τὴν ἀδύναμη καὶ ἀδαῆ κυβέρνησή μας. Φυσικὸ εἶναι αὐτό, ὅταν ὁ Ναπολεοντίσκος δὲν εἶπε λέξη γιὰ τὴν ΑΟΖ, στὴν Λευκωσία καὶ στὶς προγραμματικὲς δηλώσεις, ἐνῶ ἔχει παγώσει τὶς τριμερεῖς διαπραγματεύσεις, Αἰγύπτου, Κύπρου καὶ Ἑλλάδος, γιὰ τὴν ὁριοθέτησή της∙ μᾶλλον θὰ ἔχει συνέχεια. Νὰ ἀπευχώμεθα τὰ χειρότερα, διότι τέτοιες καταστάσεις ἐκμεταλλεύονται πάντα οἱ Τοῦρκοι. Χρειάζεται ἐπαγρύπνηση τῆς ἀξιωματικῆς ἀντιπολιτεύσεως.