Οἱ κυβερνῶντες ἀποδεικνύονται ἀνεπαρκεῖς καὶ ἐπικίνδυνοι γιὰ τὴν χώρα, διότι τὸ πρόβλημα δὲν εἶναι τὸ νέο Μνημόνιο, ἀλλὰ ὁ τρόπος ἐπιβολῆς του∙ ἡ οἰκονομία βρίσκεται ἤδη σὲ ὕφεση, μὲ τὴν ἀπονέκρωση τῆς ἀγορᾶς καὶ τὴν διόγκωση τῶν δημοσιονομικῶν ἐλλειμμάτων, μᾶλλον ἀφήνοντας πίσω της τὴν ἀνάκαμψη τοῦ παρελθόντος ἔτους. Ἡ κυβέρνηση δὲν μπόρεσε νὰ διαπραγματευθεῖ μὲ ἀναπτυξακοὺς ὅρους, διότι δὲν ἦταν ἀξιόπιστη καὶ εἰλικρινής, δέσμια στὶς δουλεῖες της: πρῶτον, στὴν ἀριστερὴ μονολιθικότητα καὶ στὴν ἐσωκομματικὴ ἀνοιμοιογένεια∙ τὸ πῶς θὰ τὰ παντρέψει αὐτὰ ὁ Ναπολεοντίσκος εἶναι μεγάλο πρόβλημα. Δεύτερον, στὴν παντελῆ ἄγνοια τῶν κοινοτικῶν κανονισμῶν καὶ ἐθίμων στὸ Γιούρογκρουπ καὶ Εὐρωσυμβούλιο∙ μὲ προσωπικὲς ἐπαφὲς καὶ ἀμοιβαῖες παραχωρήσεις λύονται τὰ προβλήματα. Τρίτον, στὴν πλήρη ἀσχετοσύνη τους γιὰ τὴν ἑλληνικὴ οἰκονομία∙ ἀρνήθηκαν τὴν ἐπίκληση τῆς ἀναπτύξεως τὸ 2014, ὲνῶ ἔχασαν πολύτιμο χρόνο μὲ κυβιστήσεις∙ ἔτσι συζητοῦν μὲ τὰ τρέχοντα δημοσιονομικὰ ἐλλείμματα.