Μὲ πλάγιους τρόπους ἐπιχειρεῖ ὁ Ναπολεοντίσκος τὸν ἔλεγχο τῆς ἐξεγέρσεως στὴν παράταξή του, ἀλλὰ μᾶλλον διαλέγει λάθος δρόμο∙ ἡ ἐπίσκεψη στὸν Μίκη Θεοδωράκη δὲν ἀπέδωσε τίποτε, διότι τὸν χορὸ τῆς ἀμφισβητήσεως τὸν σύρει ὁ Μανώλης Γλέζος καὶ ἀκολουθοῦν ἄλλοι πολλοί. Ἡ ἀμφισβήτηση λαμβάνει τὴν μορφὴ τῆς ἀνατροπῆς του∙ ἀπέναντί τους διαθέτει ὁ πρωθυπουργὸς μόνο τὸ γέρας τῆς ἐξουσίας∙ ἀλλὰ αὐτὸ εἶναι τὸ μεγάλο του πρόβλημα, διότι δὲν ἔχει τὴν ἄνεση τῶν παροχῶν πρὸς τὰ προερχόμενα ἀπ’ τὸ βαθὺ ΠΑΣΟΚ στελέχη του∙ αὐτοὶ ὅλοι τὸν στήριξαν γιὰ τὴν νομὴ τῆς ἐξουσίας, ὅπως εἶχαν συνηθίσει ἐπὶ τριακονταετία νὰ λυμαίνονται τὴν Ἑλλάδα. Ἑπομένως εἶναι φευγάτοι ἤδη πρὸς ἄλλες κατευθύνσεις καὶ πάλι.