Σὲ πεδίο ἐλευθέρας πάλης μετατράπηκε ἡ Κεντρικὴ Ἐπιτροπὴ τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, μὲ τὶς ἐπιθέσεις τῶν συνιστωσῶν, ἑκάστης ἐναντίον ὅλων καὶ ὅλων κατὰ τοῦ προέδρου τους, συμπεριλαμβανομένου καὶ πολλῶν ὑπουργῶν του∙ εἶναι ἡ δεύτερη συνεδρίαση κορυφαίου ὀργάνου του, ἡ ὁποία διέπεται ἀπ’ τὸ ἴδιο πνεῦμα συντροφικῆς ἀλληλοεξοντώσεως καὶ ὁμαδικῆς αὐτοκτονίας, ὅταν συμβαίνουν αὐτὰ ἕναν μόλις μῆνα μετὰ τὴν ἀνάληψη τῆς ἐξουσίας. Δύσκολα πολὺ καταλαβαίνει κανεὶς τὸ ποιὸς εἶναι μὲ ποιόν, καθὼς ὅλοι ἀντιλαμβάνονται ὅτι βαδίζουν πρὸς τὸν γκρεμὸ καὶ μερικοὶ μάλιστα ἔθεσαν ὡς χρονικὸ ὁρίζοντα γιὰ τὶς πολιτικὲς ἐξελίξεις τὸν Ἰούνιο∙ περισσότερο ὡς διαίσθηση τὰ εἶπαν αὐτά, παρὰ ὡς βεβαιότητα, ἀλλὰ δείχνουν τὴν ἐξάχνωση τῆς συνοχῆς στὸ κόμμα τους.