Οἱ συνεχεῖς ὑπαναχωρήσεις τῆς κυβερνήσεως ἔχουν προκαλέσει τὴν ὀργὴ καὶ τὴν ἀγανάκτηση τῶν Εὐρωπαίων∙ φθάνουν στὸ σημεῖο νὰ μὴν γνωρίζουν τί ἀκριβῶς θέλει καὶ τὸ τί ἐπιδιώκει. Τελικὰ τὰ τεχνικὰ κλιμάκια ἦρθαν στὴν Ἀθήνα καὶ ἄρχισαν τοὺς ἐλέγχους τῶν δημοσιονομικῶν καὶ ἄλλων λογαριασμῶν, ὅπως καὶ τῶν μεταρρυθμίσεων, ὅ,τι κι ἂν λέει ἡ κυβέρνηση, ἀλλὰ γιατὶ τόση καθυστέρηση, διερωτοῦνται στὶς Βρυξέλλες καὶ γιατὶ αὐτὴ ἡ ἀντιγερμανικὴ ὑστερία∙ μία εἶναι ἠ ἑρμηνεία, ἡ ἀπόλυτη ἐξάρτηση τοῦ Ναπολεοντίσκου ἀπ’ τὰ ἀτλαντικὰ κερδοσκοπικὰ κεφάλαια -ἄλλωστε τοὺς ἐκπροσώπους τους εἶχε συναντήσει στὴν ἐπίσκεψή του στὴν Ἀμερική-, τὰ ὁποῖα ἐπιμένουν στὴν ἀντιευρωπαϊκὴ πολιτικὴ καὶ στὸ σχέδιό τους γιὰ χρεωκοπία τῆς Ἑλλάδος καὶ διάλυση τῆς Εὐρωζώνης. Εἶναι σαφέστατο αὐτὸ ἀπ’ τὴν φρασεολογία τῆς κυβερνήσεως, λέξη δὲν ἔχει πεῖ κατὰ τῶν κερδοσκόπων καὶ τῶν συμβουλῶν τοῦ Διεθνοῦς Νομισματικοῦ Ταμείου, σὰν νὰ μὴν ὑπάρχουν στὰ μνημόνια.