Ὁ Ἀλέξανδρος ἦταν μεγαλόψυχος πρὸς ὅλους καὶ περισσότερο πρὸς τοὺς στρατηγούς του καὶ στρατιῶτες του, πρὸς τοὺς ὁποίους μοίραζε πολλὰ χρήματα∙ ἦταν ὁ θησαυρὸς τῶν Περσῶν βασιλέων ὁ μεγαλύτερος ποὺ κατέλαβε ποτὲ κατακτητὴς στὴν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητος. Ἀπ’ τοὺς στρατηγούς του φιλάργυροι ἦταν οἱ Ἀταρίας, Ἀντιγένης καὶ Φιλώτας, «ἀλλ’ Ἀταρίας μὲν ὅτε τῶν χρεῶν ἠλευθέρου Μακεδόνας Ἀλέξανδρος καὶ διελύετο τοῖς δανείσασιν ὑπὲρ πάντων»∙ ἀλλὰ ὁ Ἀταρίας μὲν ὅταν ὁ Ἀλέξανδρος χάρισε τὰ χρέη τῶν Μακεδόνων καὶ ἀποζημίωσε τὶς ὀφειλὲς πρὸς ὅλους. «Ψευσάμενος ὀφείλειν καὶ δανειστήν τινα φάσκοντα εἶναι τῇ τραπέζῃ προσαγαγών»∙ εἶπε ψέμματα ὅτι χρωστάει καὶ προσκόμισε κάποιον στὴν τράπεζα ποὺ ἔλεγε ὅτι τοῦ δάνεισε χρήματα. «Εἶτα φωραθεὶς ὀλίγον διέφθειρεν αὐτὸς ἑαυτόν»∙ ἔπειτα ἐπειδὴ ἀποκαλύφθηκε ἡ ἀπάτη του λίγο ἔλειψε νὰ αὐτοκτονήσει. Ἡ ἀπληστία καὶ φιλοδοξία εἶχαν καταλάβει τοὺς περισσότερους στρατηγούς του ποὺ δὲν ὠρρωδοῦσαν πρὸ οὐδενός».