Οἱ συγκρούσεις στὴν Μέση Ἀνατολή, μὲ τοὺς σφοδροὺς ἀεροπορικοὺς βομβαρδισμοὺς τῆς Σαουδικῆς Ἀραβίας στὴν Ὑεμένη καὶ τὶς μάχες στὴν Συρία καὶ τὸν Λίβανο, κλιμακώνονται∙ οἱ παρατηρητὲς δὲν ἀποκλείουν τὴν εἰσβολὴ καὶ χερσαίων δυνάμεων ἀπ’ τὴν Ριάντ, ἐπειδὴ μόνον οἱ ἀεροπορικοὶ βομβαρδισμοὶ δὲν φέρνουν οὐσιαστικὰ ἀποτελέσματα καὶ καθυστερεῖ ἡ συγκρότηση τῆς κοινῆς ἀραβικῆς ἐπιλέκτου δυνάμεως 40000 ἀνδρῶν∙ ἄλλωστε σημειώθηκε συγκέντρωση πολλῶν στρατευμάτων στὰ σύνορα μὲ τὴν Ὑεμένη. Οἱ Σουνίτες ἐπιθυμοῦν ἀποτρέψαι τὴν δημιουργία ἑνὸς σιιτικοῦ χαλιφάτου στὴν Νότια Ἀραβία∙ ἀντιθέτως ἐπανεκτιμοῦν καὶ τὶς προσπάθειές τους γιὰ τὴν ἐνίσχυση τῶν σουνιτικῶν κινημάτων στὴν Συρία καὶ στὸ Ἰράκ, ποὺ ὡδήγησαν ὅμως στὴν ἀνάπτυξη τῶν ἰσχυρῶν ἰσλαμικῶν κινήσεων στὶς δύο χῶρες καὶ τὰ ὁποῖα ἔχουν ξεφύγει πλέον ἀπ’ τὸν ἔλεγχό τους. Ἤδη ἡ Δαμασκὸς καταγγέλλει ὅτι καὶ οἱ ἀεροπορικοὶ βομβαρδισμοὶ κατὰ τοῦ χαλιφάτου δὲν εἶχαν οὐσιαστικὰ ἀποτελέσματα, παρὰ τὸ ἐνίσχυσαν πολιτικά.