Στὶς ἀγορὲς ἐπικράτησαν ἤπιες ἀνοδικὲς τάσεις παγκοσμίοως, ἂν καὶ ἄρχισαν καθοδικὰ σὲ μερικὲς ἀσιατικὲς χῶρες∙ τὸ εὐρὼ ὑποχώρησε ἐλαφρὰ στὰ 1,0842 δολλάρια, καὶ 129,9150 γιέν, ὅπως καὶ ὁ χρυσός, 1187, καὶ τὸ πετρέλαιο, 55,87. Ἡ αἰσιοδοξία στὴν Εὐρωζώνη, γιὰ ἀνάπτυξη, ἐπιβεβαιώνεται καὶ ἀπ’ τοὺς δεῖκτες ἐμπιστοσύνης τῶν ἐπιχειρηματιῶν, οἱ ὁποῖοι αὐξήθηκαν τὸν Μάρτιο στὶς 103,9 μονάδες, ἀπὸ 102,3 τὸν Φεβρουάριο∙ αὐτὴ εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἄνοδος τοῦ δείκτου ἀπ’ τὸν Ἰανουάριο 2011, καὶ σημειώνεται παρὰ τὴν συνεχιζόμενη ἐκκρεμότητα μὲ τὴν Ἑλλάδα, ἐπὶ δίμηνο τώρα, ἀλλὰ οἱ ἀγορὲς δὲν τῆς δίδουν ἀρκετὴ σημασία. Μᾶλλον ἐλπίζουν, κατὰ τοὺς πολιτικοὺς παρατηρητές, ὅτι θὰ λήξει ἤρεμα, διότι δὲν προβλέπουν οἱ ἴδιοι δυνατότητες προκλήσεως μείζονος προβλήματος ἀπ’ τὴν σημερινὴ ἑλληνικὴ κυβέρνηση∙ ἀντιθέτως πιστεύουν ὅτι τὸ πρόβλημα εἶναι ἐσωτερικὸ τῆς Ἑλλάδος καὶ θὰ λήξει, χωρὶς διεθνεῖς προεκτάσεις, ἀσχέτως μὲ τὶς ἐπιπτώσεις στὸ ἐσωτερικό της.