Στὴν προχθεσινὴ γαλλογερμανικὴ διάσκεψη κορυφῆς, μὲ τὴν συμμετοχὴ πολλῶν ὑπουργῶν ἀμφοτέρων τῶν χωρῶν, δόθηκε σημαντικὴ ὤθηση στὴν διαδικασία ἐπιταχύνσεως τῆς ἀναπτύξεως, στὴν συνεργασία στὴν βιομηχανικὴ καὶ προηγμένη τεχνολογία καὶ στὴν διεθνῆ παρουσία τῆς Εὐρωζώνης∙ οἱ δύο μεγάλοι τῆς ἑνιαίας ἀγορᾶς ἐπανῆλθαν στὴν ἀγαστὴ συνεργασία τους, μετὰ τὶς παραδρομὲς τοῦ Γάλλου προέδρου πρὸς ἀτλαντικὴν πλευρὰν τὴν τελευταία διετία. Αὐτὰ ὅμως τελειώνουν, μετὰ ἀπὸ ἰσχυρὲς πιέσεις τῶν γαλλικῶν οἰκονομικῶν κύκλων οἱ ὁποῖοι εἶδαν ὅτι, μὲ τὶς κυρώσεις κατὰ τῆς Ρωσίας λόγῳ Οὐκρανίας, μόνο οἱ Εὐρωπαῖοι ἔχασαν, ἐνῶ οἱ Ἀμερικανοὶ συνέχισαν κανονικὰ τὶς σχέσεις τους∙ πρὸς ἄρση τῶν κυρώσεων βαδίζουμε πλέον ἀπὸ πλευρᾶς Εὐρωζώνης. Πάντως Ἀγκέλα Μέρκελ καὶ Φρανσουὰ Ὁλλὰντ ἔκαναν ἀναφορὰ καὶ στὴν Ἑλλάδα, ὑπογραμμίζοντας, ἡ καγκελάριος, ὅτι πρέπει νὰ παραμείνει στὸ εὐρώ, καὶ ὁ πρόεδρος ὅτι ἔχει χαθεῖ πολύτιμος χρόνος. Τοὺς ἀκοῦνε ὅμως στὴν Ἀθήνα; Μᾶλλον ὄχι.