Περὶ Δαμασκὸν αἰχμαλώτοις

Πολλοὶ στρατηγοὶ τοῦ Ἀλεξάνδρου ἐπιδίδονταν μὲ ἑταῖρες σὲ ἐρωτικὲς περιπέτειες, ὅπως ὁ Ἀντιγένης μὲ τὴν Τελέσιππα∙ μυριάδες πραμματευτάδες, ἑταῖρες, ἐμπορευόμενοι ἀκολουθοῦσαν. «Οὕτω παντὶ μᾶλλον ἐρῶντι συγνώμην εἶχεν ἢ αὐτῷ»∙ ἔτσι εὔκολα συγχωροῦσε στοὺς ἄλλους παρὰ τὸν ἑαυτό του. «Καὶ μὴν καὶ Φιλώτας ὁ Παρμενίωνος τροφόν τινα τῶν κακῶν ἔσχε τὴν ἀκρασίαν»∙ ἔτσι καὶ ὁ Φιλώτας τοῦ Παρμενίωνος ἔμπλεξε μὲ κάποιαν τρόφο σὲ οἰνοποσία. «Ἀντιγόνα γὰρ ἦν Πελλαῖον γύναιον ἐν τοῖς περὶ Δαμασκὸν αἰχμαλώτοις»∙ ἡ Ἀντιγτόνα ἦταν γυναῖκα ἀπ’ τὴν Πέλλα ἀνάμεσα στοὺς αἰχμαλώτους γύρω ἀπ’ τὴν Δαμασκό. «Ἡλώκει δ’ ὑπ’ Αὐτοφραδάτου πρότερον εἰς Σαμοθράκην διαπλεύσασα»∙ εἶχε αἰχμαλωτισθεῖ προηγουμένως ἀπ’ τὸν Αὐτοφραδάτη στὴν Σαμοθράκη. «Τὴν δ’ ὄψιν ἦν ἱκανή, καὶ τὸν Φιλώτα ἁψάμενον αὐτῆς εἶχε μάλα»∙ ἦταν ὄμορφη, καὶ εἶχε τοῦ χεριοῦ της τὸν Φιλώτα. Ἀργότερα ὁ Φιλώτας μὲ τὸν Παρμενίωνα ἐκτελέσθηκαν, ἐπειδὴ συνωμότησαν κατὰ τοῦ βασιλέως των.