Ὁ Φιλώτας τοῦ Παρμενίωνος ἦταν ἀπ’ τοὺς πιὸ ἀνδρείους στρατηγοὺς τοῦ Ἀλεξάνδρου, ἐνῶ ὁ πατέρας του ἦταν ἀπ’ τοὺς μεγάλους τῆς προηγούμενης γενιᾶς τοῦ Φιλίππου καὶ σεβαστὸς ἀπ’ τὸν βασιλέα∙ εἶχε ὅμως ὑπερβολικὴ ἀδυναμία στὶς γυναῖκες ἐλευθερίων ἠθῶν πρὸς τὶς ὁποῖες ἐκμηστυρευόταν τὰ πάντα. Ἔτσι μίλαγε στὴν Ἀντιγόνα ἀπ’ τὴν Πέλλα, τὴν ὁποία γνώρισε στὰ περίχωρα τῆς Δαμασκοῦ, ἐναντίον τοῦ Ἀλεξάνδρου, ἀλλὰ «τούτους τοὺς λόγους ἡ Ἀντιγόνα πρός τινα τῶν συνήθων γυναικῶν ἐξήνεγκε»∙ ἀλλὰ αὐτὰ ἡ Ἀντιγόνα τὰ εἶπε σὲ κάποια ἄλλη ἴδια γυναῖκα . «Ἐκείνη δὲ πρὸς Κρατερόν»∙ ἐκείνη δὲ πρὸς τὸν Κρατερό. «Κρατερὸς δὲ πρὸς Ἀλέξανδρον αὐτὴν εἰσήγαγε τὴν Ἀντιγόνα κρύφα»∙ ὁ δὲ Κρατερὸς παρουσίασε κρυφὰ τὴν Ἀντιγόνα στὸν Ἀλέξανδρο. «Καὶ τοῦ μὲν σώματος οὐκ ἔθιγεν ἀλλ’ ἀπέσχετο»∙ καὶ στὸ σῶμα μὲν δὲν τὴν βασάνισαν, ἀλλὰ τὸ ἀπέφυγαν. Ἔτσι ἀποκαλύφθηκε εὔκολα ἡ σοβαρὴ αὐτὴ συνωμοσία.