Ἡ Ἑλλὰς ἀποτελεῖ στὴν πράξη τὸ κύριο οἰκονομικὸ πρόβλημα τῆς Εὐρωζώνης, μετὰ τὴν ἔναρξη τῆς διαδικασίας ἀναπτύξεώς της καὶ τῆς πτώσεως τῶν ἐπιτοκίων στὰ ὁμόλογά της, σὲ ἀρνητικὰ ἐπίπεδα στὶς περισσότερες χῶρες της∙ ἤδη ὅλοι ἀναγνωρίζουν ὅτι ἡ ἑλληνικὴ κυβέρνηση ἀκολουθεῖ τακτικὴ κωλυσιεργείας καὶ καθυστερήσεων στὶς διαπραγματεύσεις μαζί της, ἐνῶ πολλοὶ ἡγέτες της ἔχουν ἐκφράσει τὴν ἀγανάκτησή τους. Ὁ Ναπολεοντίσκος δείχνει ὅτι κάτι κάνει τὶς τελευταῖες μέρες καὶ ὅτι παραμερίζει τὸνΚουρεμένο ἀπ’ τὶς διαπραγματεύσεις, μετὰ καὶ τὶς ταπεινωτικὲς γιὰ τὴν χώρα ἐπικρίσεις ἐναντίον τους ἀπὸ Ἀμερικανοὺς καὶ Εὐρωπαίους πολιτικούς∙ ἡ οἰκονομία ὅμως τῆς Εὐρωζώνης δὲν ἐπηρεάζεται πλέον σχεδὸν καθόλου ἀπ’ τὸ ἑλληνικὸ πρόβλημα καὶ δείχνει ὅτι τὸ προσπερνάει ἀνώδυνα. Ἤδη ὁ ρυθμὸς ἀναπτύξεως κυμαίνεται ἀπὸ 4% στὴν Ἰρλανδία μέχρι 0,5% στὴν Γαλλία καὶ στὴν Κύπρο, ἐνῶ ἡ χώρα μας βρισκόταν στὴν πρώτη θέση τὰ τελευταῖα τρίμηνα 2014.