Ὁ Ἀλέξανδρος πληροφορήθηκε ἀπ’ τὸν Κρατερό, ὅτι ὁ Φιλώτας τοῦ Παρμενίωνος ἔλεγε πολλὰ ἐναντίον του στὴν ἑταίρα φίλη του Ἀντιγόνα∙ αὐτὴ τὰ ἐκμηστυρεύθηκε σὲ ἄλλη γυναῖκα ἐλευθερίων ἠθῶν καὶ ἐκείνη στὸν στενὸ φίλο τοῦ βασιλέως, ὁπότε ἐκλήθη καὶ τὰ ὁμολόγησε καὶ μπροστὰ στὸν Ἀλέξανδρο. «Τὸν δὲ Φιλώταν ὑποικουρῶν δι’ αὐτῆς ὅλον ἐφώρασε, καὶ πλέον ἢ ἑπτὰ ἐτῶν διαγενομένων»∙ τὸν δὲ Φιλώτα ἔθεσε σὲ κατ’ οἶκον περιορισμὸ ὑπὸ παρακολούθηση, καὶ ἐθεωρεῖτο ὕποπτος γιὰ περισσότερα ἀπὸ ἑπτὰ ἔτη. «Οὐκ ἐν οἴνῳ ποτὲ τὴν ὑπόνοιαν ταύτην ἐξέφηνεν ὁ μεθύων, οὐ δι’ ὀργὴν ὁ θυμοειδής»∙ οὔτε στὸ κρασὶ ἀπάνω ἀποκάλυψε τὶς ὑποψίες αὐτὲς ὅταν ἦταν μεθυσμένος, οὔτε πάνω στὴν ὀργὴ ὁ ὀξύθυμος. «Οὐ πρὸς φίλον ὁ πάντα πιστεύων Ἡφαιστίωνι καὶ πάντων μεταδιδούς»∙ οὔτε πρὸς τὸν πιστό του φίλο Ἡφαιστίωνα πρὸς τὸν ὁποῖο ἐξωμολογεῖτο τὰ πάντα. Στὴν συγκάλυψη τῶν γεγονότων ἀπέβλεπε.