Ὁ πόλεμος στὸ ἐσωτερικὸ τοῦ ΣΥΡΙΖΑ κορυφώνεται, καθὼς ἡ ἀριστερὴ πλατφόρμα καταγγέλλει, ὡς προδοσία τῶν ἀρχῶν καὶ τοῦ προγράμματός του τὸν ἔντιμο συμβιβασμὸ τοῦ πρωθυπουργοῦ μὲ τὴν τρόϊκα, καὶ διακηρύσσει ὅτι δὲν πρόκειται νὰ γίνει δεκτὴ ἀπ’ τὴν κυβέρνηση∙ αὐτὸ σημαίνει, ὅτι δεσμεύεται δημοσίᾳ ὅτι δὲν πρόκειται, νὰ τὴν ἐγκρίνουν οἱ ὑπουργοί της στὸ Ὑπουργικὸ Συμβούλιο καὶ νὰ τὴν ψηφίσουν οἱ βουλευτές της στὴν Βουλή. Σαφέστατη δὲ ἐπιβεβαίωση τῶν προθέσεών της ἦταν οἱ ἐπὶ ἑπτάωρο ἀντιρρήσεις τῶν ὑπουργῶν της στὸ Ὑπουργικὸ Συμβούλιο καὶ ἡ ἀμήχανη μέχρι ἀντιφατικὴ στάση τοῦ πρωθυπουργοῦ ἀπέναντί τους∙ πέραν τῶν δημοσίων δηλώσεων σὲ κάθε περίπτωση καὶ στὴν διαπλοκὴ περισσότερο, οἱ ἀριστεροὶ ὑπουργοὶ δείχνουν στὴν κοινὴ γνώμη, ὅτι αὐτοὶ δίδουν τὸν τόνο τῆς κυβερνητικῆς πολιτικῆς καὶ μεθοδευμένα προβάλλουν τὴν ἐντύπωση ὅτι ἔχουν περισσότερη δύναμη ἀπ’ τὸν πρόεδρό τους. Ὁ Ναπολεοντίσκος ἐπιβεβαιώνει καθημερινὰ τὴν εἰκόνα, χωρὶς ἀντιδράσεις στὶς προκλήσεις καὶ δίδοντας τὴν ἐντύπωση τῆς ἐλαστικῆς μεμβράνης ἀπεναντι στὶς πιέσεις τῶν ἀντιπάλων του∙ αὐτὰ πλέον εἶναι καταφανῆ στὸν κόσμο καὶ συζητοῦνται εὐρύτατα ἀπ’ τοὺς διαδρόμους τῆς Βουλῆς μέχρι τὰ καφενεῖα καὶ τὶς πλατεῖες. Ὅλοι διερωτῶνται ἐὰν ἔχει ἡ χώρα πρωθυπουργὸ ἢ ἐὰν ἀποφασίζει κατὰ τὴν βούληση του ὁ κάθε ὑπουργός.

Τὴν ἐντύπωση ὅτι δὲν ὑπάρχει πρωθυπουργὸς τὴν ἔχουν σχηματίσει τὰ κομματικὰ στέλεχη τῆς Κουμουνδούρου, καὶ τὸ ἐπικαλοῦνται μάλιστα στοὺς διαπληκτισμούς τους, ὅπου γίνοντα καθημερινὰ ὁμηρικοὶ καυγάδες, μὲ τοὺς ἀριστεροὺς στὸν πρῶτο ρόλο καὶ τοὺς ἀνθρώπους τῆς ἀγορᾶς στὸν δεύτερο∙ οἱ μόνοι ποὺ ἀπουσιάζουν εἶναι οἱ ὑποστηρικτὲς τοῦ προέδρου, αὐτοὶ ἔχουν χαθεῖ ὡς διὰ μαγείας μέσα σὲ δύο μῆνες∙ μόνο οἱ σιδηράδες εἶναι παρόντες μὲ τὶς θύρες ἀσφαλείας στὴν εἴσοδο τοῦ κτιρίου καὶ τὶς διπλὲς κλειδαριὲς στὰ γραφεῖα τοῦ Ναπολεοντίσκου. Οἱ ἀναφορὲς τῶν ἀριστερῶν σὲ μπολσεβικικὴ συνθηματολογία δὲν γίνεται τυχαία∙ ἐπαναλαμβάνεται στὸν ΣΥΡΙΖΑ τὸ φαινόμενο τῆς διαδοχῆς τοῦ Λένιν στὸ ρωσικὸ κομμουνιστικὸ κόμμα, ὅταν ἡ δυναμικὴ καὶ δημοφιλὴς προσωπικότης ἦταν ὁ Λέων Τρότσκυ, ἀλλὰ ὁ Ἰωσὴφ Στάλιν ἤλεγχε τὸν κομματικὸ μηχανισμό, καὶ κέρδισε τὴν ἐξουσία, διότι τὰ κομματικὰ στελέχη ἀποφάσιζαν καὶ μόνο. Ὁ πρωθυπουργὸς ἔχει πολλὰ κοινὰ σημεῖα μὲ τὸν Τρότσκυ τὴν ἀφέλεια καὶ τὸν ἐφησυχασμὸ στὸ Μέγαρο Μαξίμου, χωρὶς ὅμως τὸν φωτοστέφανο ἐκείνου, ποὺ εἶχε κερδίσει τὸν ἐμφύλιο πόλεμο, οὔτε καὶ τὸν δυναμισμό του, μὲ τὴν εὐγλωττία καὶ τὴν μόρφωσή του καὶ τὴν παρακολούθηση τῶν διεθνῶν ἐξελίξεων∙ αὐτὰ λέγονται στὶς ἀντεγκλήσεις τῶν δύο κυρίων ὁμάδων τῆς Κουμουνδούρου, διότι ὑπάρχουν καὶ ἄλλες μὲ πολλὲς φιλοδοξίες. Ἕνα ὅμως παραδέχονται ὅλοι τους, τὴν ἀνεπάρκεια τοῦ πρωθυπουργοῦ.

Στὸν κόσμο τῆς ἀγορᾶς, μὲ λίγους ἕως ἐλάχιστους πάντοτε μὲ τὴν κυβερνητικὴ παράταξη, εἶναι γενικὴ ἡ παραδοχὴ ὅτι οἱ ὑπουργοί της εἶναι σαφέστατα ἀνίκανοι στὴν ἄσκηση τῆς ἐξουσίας καὶ παντελῶς ἄσχετοι μὲ τὰ προβλήματα τῆς χώρας∙ «κανένας τους δὲν ἔχει πατήσει χῶμα ἑλληνικό», παραδέχονται ἀκόμη καὶ τὰ κομματικὰ στελέχη γιὰ τοὺς οἰκονομικοὺς ὑπουργοὺς στὶς συζητήσεις τους στὰ καφενεῖα καὶ στὶς πλατεῖες. Προβάλλουν ὡς ἐπιχείρημά τους ἀπέναντι στὴν τρόϊκα, ὅτι δὲν ἀποδέχονται ὑφεσιακὰ μέτρα, ἀλλὰ ἐπιβάλλουν τὴν ὕφεση, μὲ τὴν πλήρη ἀποστέρηση τῆς ἀγορᾶς ἀπὸ κάθε ρευστότητα∙ ἀκόμη καὶ ἕνας μικρομαγαζάτορας καὶ ἕνας πρωτοετὴς φοιτητὴς τῶν Οἰκονομικῶν ξέρει, ὅτι, ἐὰν ἀφαιρέσεις ἀπ’ τὴν ἀγορὰ τὴν ρευστότητα κάθε μορφῆς, τότε ἡ οἰκονομία ὁδηγεῖται σὲ βαθειὰ κρίση. Ἕνα ἐρώτημα πλέον συζητοῦν στὴν ἀγορά, δὲν τὸ γνώριζαν αὐτὸ οἱ τόσοι καθηγητάδες τῶν ἀμερικανικῶν Πανεπιστημίων, δὲν τὸ διδάχθηκαν; ὁπωσδήποτε τὸ διδάχθηκαν καὶ τὸ γνώριζαν, ἐκτὸς κι ἂν δὲν πῆγαν σὲ Πανεπιστήμια ἢ ἂν ἔγιναν ἀπὸ ἄλλας ἀτραποὺς καθηγητές. Τὸ γνώριζαν, τότε γιατὶ τὸ ἐφάρμοσαν; Καὶ τὸ εἰσηγήθηκαν στὸν πρόεδρό τους, τοῦ ὁποίου εἶναι γνωστὴ ἡ ἔφεση πρὸς τὴν μελέτη καὶ τὰ γράμματα… Ἑπομένως συνειδητὰ ἄσκησαν τὴν ὑφεσιακὴ πολιτικὴ καὶ καθυστεροῦν τὴν ὑποβολὴ τῶν σχεδίων γιὰ τὰ προγράμματα Ντράγκι καὶ Γιοῦνκερ. Δύσκολα πολὺ βρίσκεται ἄλλη ἑρμηνεία.

Ἡ διεθνὴς ἀπομόνωση εἶναι γεγονὸς ἀδιαμφισβήτητο πλέον∙ μονάδική τους ἐλπίδα ἔχει ἀπομείνει ἡ Ἀγκέλα Μέρκελ, ἀλλὰ καὶ αὐτὴ ὄχι χωρὶς ὅρους∙ ἡ καγκελάριος δείχνει τὴν μεγαλοψυχία της ξεχνώντας τὰ ὅσα τῆς καταμαρτυροῦσε ὁ Ναπολεοντίσκος καὶ ἐνδιαφέρεται γιὰ τὴν παραμονὴ τῆς Ἑλλάδος στὴν Εὐρωζώνη καὶ τὴν ἐπιστροφή της στὴν ἀνάπτυξη, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν διατήρηση τῆς εὐρωπαϊκῆς συνοχῆς∙ δηλαδὴ ἀνέχεται τὸν πρωθυπουργό μας καὶ μόνο. Ὅσο γιὰ τοὺς συμμάχους καὶ φίλους τοῦ ΣΥΡΙΖΑ ποὺ διαδήλωναν στὶς εὐρωπαϊκὲς χῶρες, αὐτοὶ χάθηκαν, ὄχι ἀπ’ τοὺ δρόμους, ἀλλὰ καὶ καταποντίζονται στὶς χῶρες τους στὶς σφυγμομετρήσεις∙ ἡ νέα ἀριστερὴ ἐπανάσταση ἐξανεμίσθηκε, ἦταν θνησιγενής, ἀλλὰ στὴν Κουμουνδούρου δὲν τὸ εἶχαν καταλάβει. Τὸ χειρότερο γιὰ τὴν Ἑλλάδα εἶναι ὅτι βρισκόμαστε ἐκτὸς νυμφῶνος σὲ περίοδο ἀναπτύξεως τῆς εὐρωπαϊκῆς οἰκονομίας∙ ὅλοι τρέχουν νὰ ἀντλήσουν τὰ περισσὰ κονδύλια, μὲ τὶς πολλαπλασιαστικὲς ἐπιπτώσεις στὴν οἰκονομία τους καὶ ἐμεῖς βωλοδέρνουμε μὲ τὰ κομμουνιστικὰ πρότυπα καὶ τὰ συμφέροντα τῶν συντεχνιῶν καὶ τῶν κομματικῶν στελεχῶν τῆς Κουμουνδούρου. Ἤδη οἱ ἐπιπτώσεις τῆς κρίσεως εἶναι αἰσθητὲς στὸν τουρισμό, καθὼς οἱ ματαιώσεις εἶναι πολλές, στοὺς μεγάλους προορισμούς, ἐνῶ στοὺς δευτερεύοντες δὲν ἔχει ἀρχίσει ἀκόμη ἡ κίνηση∙ ὅταν παρατηροῦνται αὐτὰ στὸν μοναδικὸ πλέον δυναμικὸ κλάδο τῆς οἰκονομίας μας, μὲ τὴν ψηφιακὴ τεχνολογία δεύτερο, εἶναι φανερὸ τὸ τί γίνεται στοὺς ἄλλους.

Ἡ ἀνάγκη γιὰ ἔξοδο ἀπ’ τὴν κρίση εἶναι ἐπιτακτική, ἐνῶ καὶ ἡ ἀπειλὴ τῆς χρεωκοπίας στὰ πόδια μας∙ πολὺ δύσκολα βρίσκει ἡ κυβέρνηση ἄλλο ρευστὸ γιὰ τὴν κάλυψη τῶν ἀναγκῶν της, διότι μισθοὶ καὶ συντάξεις πληρώθηκαν στὸ δημόσιο, ἀλλὰ στὸν ἰδιωτικὸ τομέα ἐλάχιστοι παίρνουν κάποια ἔναντι. Ἡ ὁμολογία ὅτι ἔκαναν λάθη, ἢ ὅτι τοὺς παραπλάνησαν, δέχεται ὡς ἀπάντηση τὴν σαρκαστικὴ εἰρωνεία ὅλων∙ «ἀφοῦ δὲν ἤξεραν, γιατὶ ὑπόσχονταν τὰ πάντα;» ἢ «ἀφοῦ ἀποδείχθηκαν τόσο ἀφελεῖς καὶ τοὺς παραπλάνησαν τόσες φορές, καὶ τὴν ἑπομένη θὰ τοὺς κοροϊδέψουν πάλι»∙ τὰ στελέχη τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, ὅταν ἀκοῦνε τὰ ἐπιχειρήματα αὐτά, δὲν συμφωνοῦν μόνο, ἀλλὰ καὶ ὑπερακοντίζουν στὶς ἐπικρίσεις τους. Ἕνα εἶναι τὸ κύριο θέμα στὴν ἀγορά, τὸ τί ἔχασε ἡ χώρα μας μὲ τὴν προκήρυξη ἐκλογῶν∙ οἱ μικρομεσαῖοι, ἀλλὰ καὶ οἱ μεγάλοι οἰκονομικοὶ παράγοντες τὸ ζοῦν καθημερινά∙ εἶχαν ξανοιχτεῖ στὰ σχέδιά τους, ὅταν τὰ τελευταῖα τρίμηνα τοῦ 2014 εἴχαμε τοὺς ὑψηλότερους ρυθμοὺς ἀναπτύξεως στὴν Εὐρωζώνη, καὶ βλέπουν ὅτι ξανακατρακυλᾶμε στὴν ὕφεση. Δὲν ἐνδιαφέρει τὴν ἀγορὰ τὸ ἂν ἔγιναν τυχαία ἢ ἐσκεμμένα ὅλα αὐτά, ἀλλὰ τὸ ὅτι τὰ ζεῖ καὶ βρίσκονται ὅλοι τους μπροστὰ στὴν καταστροφή. Εἶχε φροντίσει γιὰ τὴν ἀνάπτυξη ὁ Ἀντώνης Σαμαρᾶς. Καὶ ἀναγνωρίζεται πλέον ἡ συμβολή του καὶ αὐτὸ ἐνοχλεῖ ἀφάνταστα τὴν διαπλοκή…