Τὴν παντελῆ ἄγνοια τῶν διεθνῶν σχέσεων ἐπιβεβαιώνει ἡ κυβέρνηση πρὸς κάθε κατεύθυνση∙ μὲ τὴν Ρωσία ἡ διαπόμπευση τῆς χώρας ἄρχισε μὲ τὴν Γκάζπρομ καὶ τὰ πέντε δις εὐρὼ προκαταβολή, συνεχίσθηκε μὲ τὴν ὑπόσχεση τοῦ Ναπολεοντίσκου ὅτι θὰ παραβρεθεῖ στὴν παρέλαση τῆς νίκης στὴν Μόσχα -τοῦ τράβηξαν τ’ αὐτὶ οἱ Ἀμερικανοὶ καὶ ἔστειλε τὴν ὑστερική-, μὲ τὴν συμμετοχή του στὸ Οἰκονομικὸ Φόρουμ τῆς Ἁγίας Πετρούπολης –γιὰ τὴν ὁποία δηλώνουν ἄγνοια οἱ Ρῶσοι-, καὶ συμπληρώνεται μὲ τὴν πρόσκληση γιὰ συμμετοχὴ τῆς Ἑλλάδος στὴν Τράπεζα Συναλλαγματικῆς Ἀλληλεγγύης τῶν ΒΡΙΚΣ. Τὸν δουλεύουν ἄσχημα οἱ Ρῶσοι, διότι αὐτὴ ἡ τράπεζα εἶναι ἀνταγωνιστικὴ τοῦ Διεθνοῦς Νομισματικοῦ Ταμείου, στὸ ὁποῖο ἐμεῖς εἴμαστε ἤδη καταχρεωμένοι.