Ἀπέναντι στοὺς ἄλλους βασιλεῖς ποὺ διαδέχθηκαν τὸν πατέρα τους καὶ κυβέρνησαν τοὺς λαούς του ἀπ’ τὰ παλάτια τους, ὁ Ἀλέξανδρος εἶχε ἐπιτύχει τὶς κατακτήσεις του στὴν πρώτη γραμμὴ τῆς μάχης∙ γι’ αὐτὸ καὶ εἶχε κερδίσει τὴν ἀπόλυτη ἀφοσίωση τῶν στρατιωτῶν του. «Ἀλεξάνδρου δ’ εἰ μηδὲν ἄλλο, τὸ σῶμ’ ἰδοῦ κατατετρωμένον»∙ τοῦ Ἀλεξάνδρου ὅμως ἂν ὄχι τίποτ’ ἄλλο, ἰδοὺ τὸ σῶμα του καταπληγωμένο. «Ἐξ ἄκρας κεφαλῆς ἄχρι ποδῶν διακέκοπται καὶ περιτέθλαπται τυπτόμενον ὑπὸ τῶν πολεμίων»∙ ἀπ’ τὴν κορυφὴ τῆς κεφαλῆς του μέχρι τὰ πόδια του εἶχε κατακοπεῖ καὶ εἶχε κατασυνθλιβεῖ ἀπ’ τοὺς ἐχθρούς. «Ἐγχέϊ τ’ ἄορί τε μεγάλοισί τε χερμαδίοισιν»∙ μὲ μαχαίρια καὶ ξίφη καὶ μεγάλα λιθάρια. Ὁ Ἀλέξανδρος ἦταν μεγάλος στρατηγός, μὲ συστηματικὴ προετοιμασία τῶν ἐκστρατειῶν του καὶ τῶν ἐφοδιοπομπῶν του μὲ τὴν Ἑλλάδα, ἀλλὰ καὶ πολεμιστὴς πρῶτος στὶς μάχες∙ τὸν ἔβλεπαν συνεχῶς μπροστά τους οἱ στρατιῶτες του.