Στὴν πολιτική μας ζωὴ κύριο θέμα πλέον γίνεται τὰ ἐσωκομματικὰ τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, διότι αὐτὰ καθορίζουν τώρα τὶς ἀποφάσεις τοῦ πρωθυπουργοῦ καὶ τὴν διγλωσσία του, ἄλλα στὸ ἐσωτερικὸ καὶ ἄλλα στὸ ἐξωτερικό∙ ὁ Ναπολεοντίσκος ἄγεται καὶ φέρεται ἀπ’ τὰ κομματικὰ στελέχη, ἐνῶ οἱ ἀριστερόφωνοι ὑπουργοί του κυριαρχοῦν στὴν προπαγάνδα, μὲ τὸν κουρεμένο ὡς παλιάτσο καὶ τοὺς κομμουνιστικῆς νοοτροπίας ἀπογόνους ἐπιχειρεῖν, χωρὶς ὅμως ἐπιτυχία, τὴν καθυπόταξη τῆς Κουμουνδούρου. Στὶς συγκρούσεις διαμορφώνονται πολλὲς τάσεις, μὲ τοὺς ἐπιδόξους διαδόχους τοῦ προέδρου διαγκωνίζεσθαι δημοσίᾳ πλέον, μὲ τὴν ὑστερικὴ στὴν πρώτη γραμμή, τοὺς ἀριστεροὺς κερδίζειν στὴν στελέχωση, ἀλλὰ καὶ τοὺς πασοκογενεῖς ἀναδύεσθαι μὲ φόρα∙ τὸ χειρότερο γιὰ τὸ Μέγαρο Μαξίμου εἶναι ὅτι οἱ βουλευτές του δὲν δείχνουν μαχητικὴ διάθεση καὶ ἐμφανίζονται σὲ ἀπολογητικὸ τόνο. Ὁ πρωθυπουργὸς φαίνεται ὁ χαμένος τοῦ παιχνιδιοῦ, ὅποιο δρόμο κι ἂν ἀκολουθήσει, ἄκρως ἐπικίνδυνο γιὰ πολιτικὸ σὲ τέτοια κατάσταση.