Στὸ Μέγαρο Μαξίμου ἔχει πέσει κατήφεια καὶ ἄκρα περισυλλογή∙ εἶχαν πιστέψει ὅτι θὰ κυβερνοῦσαν τὴν Ἑλλάδα πολλὲς τετραετίες καὶ τώρα βλέπουν ὅτι δύσκολα βγάζουν τοὺς λίγους μῆνες διαμονῆς∙ οἱ ὑπερόπτες καὶ ἀλαζόνες ὑπουργοὶ καὶ ἡ συντροφία τους τὸ ἔχουν ρίξει στὸ κλάμα. Ἔτσι βρίσκουν μοναδικὴ διέξοδο στὰ οὖζα καὶ στὰ τσίπουρα, ἐλπίζοντας ὅτι μέσα ἀπ’ τὶς ἀναθυμιάσεις τους θὰ τοὺς ἔρθει ἔμπνευση γιὰ ἀναζήτηση λύσεων στὴν παταγώδη κυβερντικὴ ἀποτυχία∙ ἔχουν συμβληθεῖ καὶ μὲ καφενεῖο τῆς περιοχῆς τὸ ὁποῖο μεταφέρει συνέχεια τὶς πιατέλες μὲ τοὺς μεζέδες ἀπ’ τὶς δέκα καὶ μισή, κι ὅταν ἔρχεται ἡ ὥρα τῶν συσκέψεων πᾶνε «ἐμπνευσμένοι», ὅπως ἡ Πυθία, ἀπαγγέλοντας ἕκαστος τοὺς χρησμούς του.