Στὴν πυροδότηση πολιτικῆς ἐκρήξεως ὁδηγεῖ ἡ ἀπότομη ἐκτίναξη τῆς ὑφέσεως, καθὼς κατὰ τὸν ΙΟΒΕ τὸ ἐπιχειρηματικὸ κλίμα ἔπεσε στὸ 91,4 τὸν Μάϊο, ἀπὸ 92,7 πέρυσι, τὴν μεγαλύτερη στὴν ἑπταετία, μὲ τὴν ἐξέγερση στὴν κυβερνητικὴ πλειοψηφία ἐπενεργεῖν ὑπὸ μορφὴ χιονοστιβάδος∙ ἡ ἀναστροφὴ τῆς οἰκονομίας εἶναι πρόβλημα ἐμπιστοσύνης καὶ αὐτὴ δὲν ἀποκαθίσταται, ὄχι μόνο γιὰ τὸ ἀλλοπρόσαλλο τῆς κυβερνητικῆς στάσεως στὶς διαπραγματεύσεις, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν πλήρη πολιτικὴ ἀβεβαιότητα, ὡς πρὸς τὴν ἐπιβίωση τοῦ Ναπολεοντίσκου. Οἱ συνιστῶσες δίνουν τὸ παρὸν τῆς πολεμικῆς κατὰ τῆς ὅποιας συμφωνίας, γιὰ ἕναν κυρίως λόγο, γιὰ νὰ γίνει γνωστὴ ἡ θέση τους στὰ κομματικὰ στελέχη καὶ στοὺς ψηφοφόρους τους, ὅτι αὐτοὶ εἶναι οἱ γνήσιοι ἐκφραστὲς τῆς ἀριστερῆς πολιτικῆς∙ τοὺς ἐνδιαφέρει ἡ συσπείρωση τῶν δικῶν τους καὶ ὄχι ὅλων τῶν τελευταίων ψηφοφόρων τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, διότι γνωρίζουν ὅτι οἱ περισσότεροι ἔχουν ἐξαφανισθεῖ. Ὡς ἐμπροσθογενὴς τορπίλη ἐπενεργοῦν.