Ἡ ἐπιδρομὴ τῆς νέας οἰκονομικῆς κρίσης ἀναζωπύρωσε τὴν τάση ἐπιστροφῆς στὸ χωριὸ τῶν ἀνέργων τῶν πόλεων∙ ὅσοι εἶχαν διατηρήσει τὸ πατρικό τους καὶ τὴν μικρὴ ἰδιοκτησία πῆραν τοὺς γονεῖς τους καὶ τὴν οἰκογένειά τους καὶ ἐπέστρεψαν στὶς ρίζες τους. Οἱ δυὸ συντάξεις τῶν ἡλικιωμένων, ἔστω κι ἂν εἶναι μόνο αὐτὰ καὶ μὲ τὰ παιδιὰ σὲ μικρὴ ἡλικία, φθάνουν καὶ περισσεύουν γιὰ τὴν ζωὴ στὸ χωριό∙ ἔβαλαν καὶ τοὺς μπαξέδες τους, πῆραν τὶς κότες τους, κανένα μανάρι καὶ ὅλο καὶ κάτι κάνουν στὰ παλιὰ κτήματα, λίγα ἢ περισσότερα ἀφημένα ἀπὸ χρόνια. Ἔτσι πολλὰ χωριὰ ξαναζωντάνεψαν σὲ κάποιο βαθμό, ὥσπου νὰ δοῦν τί θὰ κάνουν. Λύση διαφυγῆς εἶναι.