Σὲ δεκαήμερο φρικτῆς καὶ πολύπλευρης δοκιμασίας εἰσέρχεται ὁ Ναπολεοντίσκος, μὲ ἀβέβαιο τὸ μέλλον του, ἀλλὰ βεβαία πλέον τὴν ὑπογραφὴ τῆς συμφωνίας∙ οἱ Εὐρωπαῖοι ἔθεσαν τοὺς ὅρους τῆς συμφωνίας, μὲ ἐλάχιστες δυνατότητες ἀλλαγῶν, διότι δὲν τὸ ἐπιτρέπουν τὰ δημοσιονομικά μας, μετὰ τὸ τετράμηνο καταβυθίσεώς μας σὲ πρωτοφανῆ ὕφεση, ἐνῶ τὸ πρόβλημα εἶναι τὸ κόμμα του καὶ οἱ βουλευτές του. Ἤδη ὀργανώνονται οἱ ὁμάδες καταψηφίσεως τῆς συμφωνίας, ὅποια μορφὴ καὶ ἂν ἔχει, πέραν καὶ πάνω ἀπ’ τὶς γνωστὲς συνιστῶσες, ἐνῶ οἱ περισσότεροι θεωροῦν δεδομένη τὴν διάλυση τοῦ ΣΥΡΙΖΑ εἰς τὰ ἐξ ὧν συνετέθη∙ ἡ συζήτηση στὴ Βουλὴ γίνεται ὡς ἀντίβαρο ἀπέναντι στὴν πολεμικὴ τῶν βουλευτῶν του καὶ ὡς ἔνδειξη καλῶν προθέσεων πρὸς τοὺς Εὐρωπαίους. Ἄλλο εἶναι τὸ ἐὰν γίνεται πιστευτός, διότι οἱ ὕβρεις κατὰ τῆς καγκελαρίου παρασιωπῶνται, ὅπως καὶ κατὰ τῆς ἀντιπολιτεύσεως, ἀλλὰ αὐτὸ δὲν αἴρει τὴν διάχυτη δυσπιστία.