Ἡ αὐστηρὴ προειδοποίηση τοῦ Ἀντώνη Σαμαρᾶ πρὸς τὸν πρωθυπουργό, νὰ προσέξει, μὴν ἀποβεῖ «ὁ μοιραῖος ἄνθρωπος γιὰ τὴν χώρα», εἶναι τὸ πλέον χαρακτηριστικὸ σημεῖο τῆς συζητήσεως στὴν Βουλὴ τὴν Παρασκευή∙ ὁ πρόεδρος τῆς Νέας Δημοκρατίας ἔκρουσε, μὲ τὸν πλέον δραματικὸ τρόπο, τὸν κώδωνα τοῦ κινδύνου, ἀλλὰ δὲν εἶναι βέβαιο ὅτι εἰσακούσθηκε ἀπ’ τὸν Ναπολεοντίσκο, ἂν καὶ αὐτὸς δὲν εἶχε τὴν ὑπεροψία καὶ τὴν αὐταρέσκεια τῶν προηγουμένων ἐμφανίσεών του∙ ἔμοιαζε περισσότερο μὲ βρεγμένη γάτα, κατὰ τὸ ἐπιτυχημένο σχόλιο παλαιοῦ πολιτικοῦ. Ὁ φόβος γιὰ τὸ αὔριο διαπερνοῦσε τὶς τρεῖς παρεμβάσεις του, διότι φαίνεται ὅτι τώρα ἀντιλαμβάνεται τὸ ποῦ ἔχει ὁδηγήσει τὴν χώρα καὶ τὴν ἀγανάκτηση τοῦ κόσμου∙ στὰ πρόθυρα ἐξέγερσεως βρίσκονται ὅλες σχεδὸν οἱ κοινωνικὲς τάξεις καὶ ἂς μὴν ἐφησυχάζει ἀπ’ τὴν διαπλοκή. Ἡ ἀτμόσφαιρα διαλύσεως στὴν κυβερνητικὴ παράταξη ἦταν ἐμφανὴς καὶ στὴν Βουλή∙ οἱ ὑπουργοὶ τῆς ἀριστερῆς πλατφόρμας καὶ τῶν ἀκροαριστερῶν πῆραν θέσεις στὰ ὀρεινὰ τῆς αἰθούσης καὶ ἀπέφυγαν τὴν ὅποια ἐπευφημία τοῦ προέδρου τους στὶς ὁμιλίες του, ἐνῶ καὶ στὶς δημόσιες δηλώσεις τους ἐπιμένουν στὴν πιθανότητα ἐξόδου ἀπ’ τὴν Εὐρωζώνη ὡς δυνατὴ ἐπιλογή. Δηλαδή, στὴν πράξη δὲν ὑπάρχει ἑνιαία κυβερνητικὴ πολιτικὴ στὸ πιὸ κρίσιμο θέμα, ὅταν οἱ ἴδιοι ἐπιμένουν στὴν καταψήφιση τῆς ὅποιας συμφωνίας.

Τὸ κρίσιμο πρόβλημα τῆς χώρας σήμερα εἶναι πλέον τὸ ἐσωκομματικὸ τοῦ ΣΥΡΙΖΑ καὶ ἡ ἀνυπαρξία τοῦ προέδρου του καὶ πρωθυπουργοῦ περισσότερο, καὶ δευτερευόντως ἡ περιθωριοποίηση στὴν Εὐρώπη καὶ ἡ διεθνὴς ἀπομόνωση, πέραν τῆς πρωτοφανοῦς οἰκονομικῆς κρίσεως καὶ τῆς κοινωνικῆς ἐξαθλιώσεως∙ ἡ ἀξιολόγηση αὐτὴ παριστᾶ τὸ πῶς ἀντιλαμβάνεται τὰ πράγματα ὁ πρωθυπουργός, καὶ ὄχι τὴν ἀντικειμενικὴ ἱεράρχησή τους. Ὁ Ναπολεοντίσκος ἀποφασίζει γιὰ τὴν χώρα καὶ οὐδεὶς ἄλλος, ἑπομένως καὶ ἡ εὐθυνὴ βαρύνει ἀποκλειστικὰ αὐτὸν καὶ κανέναν ἄλλον, ὅταν μάλιστα τὸ Σύνταγμα εἶναι πρωθυπουργικόκεντρικό∙ ἡ ἄδράνειά του ἐπὶ τετράμηνο –διότι μόνο τὶς τελευταῖες ἑβδομάδες προχώρησε σὲ κάποια διαπραγμάτευση μὲ τοὺς Εὐρωπαίους-, ἡ πλήρης ἐμπιστοσύνη στὸν κουρεμένο καὶ ἡ εἰκόνα ρεμπὲτ ἀσκέρι στὴν κυβέρνηση εἶναι δική του ἀπόφαση καὶ αὐτὸς θὰ λογοδοτήσει τὴν κρίσιμη στιγμή. Ὁπωσδήποτε ἔχει τὰ ἐσωκομματικά, ἀλλὰ αὐτὸς καλλιέργησε τὶς φροῦδες ἐλπίδες ἐπὶ τριετία, αὐτὸς ἀνέμενε τὴν ἀριστερὴ ἐπανάσταση στὴν Εὐρώπη, αὐτὸς χαρακτήρισε ὅλους τοὺς Ἕλληνες διεφθαρμένους, ἀλλὰ καὶ ἔλεγε συνειδητὰ ψέμματα στοὺς Εὐρωπαίους ἡγέτες∙ τώρα ἦρθε ἡ ὥρα τοῦ λογαριασμοῦ καὶ ὡς δειλὸς καὶ ἄβουλος ἀντάμα, ἀναμένει κάποιο θαῦμα… Φαίνεται ὅμως ὅτι ἡ ἀτολμία του ὑπερισχύει καὶ δὲν ἀποφασίζει γιὰ τίποτε, παρὰ συνέχεια συμβουλεύεται τοὺς ἀτλαντικοὺς κερδοσκόπους καὶ μόνο. Ἄν πάει ἔτσι, αὐτοὶ θὰ τοῦ πάρουν τὸ κεφάλι…

Ἡ οἰκονομικὴ κρίση συνοδεύεται καὶ ἀπ’ τὴν περιθωριοποίησή μας στὴν Εὐρωζώνη∙ στὸν ὀργασμὸ τῶν Εὐρωπαίων, πρόγραμμα Ντράγκι, μὲ ἐνίσχυση 25-30 δις εὐρὼ στὴν ρευτότητά μας καὶ σχέδιο Γιοῦνκερ, μὲ χρηματοδότηση 15 δις σὲ μικρομεσαῖες ἐπιχειρήσεις, ἐμεῖς μένουμε ἁπλοὶ θεατές, ἐνῶ σταμάτησαν ὅλα τὰ κοινοτικὰ ἔργα, ΕΣΠΑ καὶ ἄλλα, διότι δὲν ὑπεβλήθησαν νέες προτάσεις ἀπὸ ἑλληνικῆς πλευρᾶς καὶ ἔτσι διεκόπη ἡ χρηματοδότησή τους. Τὸ ὑπογράμμισε ὁ πρόεδρος τῆς Νέας Δημοκρατίας στὴν Βουλή, τὰ δύο δις κοινοτικῶν εἰσπράξεων τὸ πρῶτο τετράμηνο τοῦ ἔτους προέρχονται ἀπ’ τὰ προγράμματα τῆς κυβερνήσεώς του∙ μόλις τελείωσε ἡ τετράμηνη περίοδος διεκόπη κάθε πληρωμή. Οἱ Ἀγκέλα Μέρκελ, Φρανσουὰ Ὁλλὰντ καὶ Ζὰν Κλὼντ Γιοῦνκερ τὴν προηγούμενη Κυριακὴ ἐγκαινίασαν, σὲ συνεργασία μὲ τοὺς ἐκπροσώπους τῶν Εὐρωπαίων βιομηχάνων, τὴν προώθηση τῆς ψηφιακῆς τεχνολογίας, μὲ ἀναμενόμενο ὄφελος 415 δις ἐτησίως∙ οἱ ψηφιακὲς ἐπιχειρήσεις καλπάζουν στὴν Ἑλλάδα καὶ ὅλες οἱ ξένες τοῦ κλάδου ἀνοίγουν κέντρα ἐρευνῶν γιὰ τὰ προγράμματά τους. Ὁ πρωθυπουργὸς δὲν καταλαβαίνει τίποτε γιὰ τὴν σημασία τῆς ἑλληνικῆς γλώσσης στὴν ψηφιακὴ τεχνολογία, ἀλλὰ ἂς διαβάσει τὰ ὑπομνήματα τοῦ κλάδου πρὸς τοὺς ὑπουργούς του∙ οὔτε αὐτὸ κάνει. Ὅταν, στὸν τουρισμὸ ἡ ματαίωση κρατήσεων ἀνέρχεται ἀπὸ 15% μέχρι 30%, ἡ κρίση στοὺς ἄλλους κλάδους εἶναι ἡ μεγαλύτερη στὴν ἱστορία, ἂς προσέξουν τουλάχιστον τὸν ψηφιακὸ τομέα.

Ἡ ἀποσύνθεση τῆς κυβερνήσεως φέρει σοβαρὲς ἀνακατάξεις στὸ πολιτικὸ σκηνικό, πέραν τῆς ἀνατροπῆς τῆς δυναμικῆς του∙ εἶναι πολὺ σπάνιο φαινόμενο στὴν ἱστορία, κοινοβουλευτικὴ κυβέρνηση, ἔστω καὶ μὲ τὴν μικρὴ αὐτὴ πλειοψηφία σὲ ποσοστὰ ἀλλὰ ἐπαρκῆ στὴν Βουλή, κατερρέειν ἐντὸς τετραμήνου μὲ τόσο ἀπότομο τρόπο. Δὲν ἀποβαίνει ἀριστερὴ παρένθεση, ἀλλὰ ἀριστερὴ ἀποστροφὴ στὴν ζωή μας∙ ἀκόμη καὶ οἱ ἐλάχιστοι ἔστω ἔμπειροι παράγοντες στὴν κυβερνητικὴ παράταξη τὸ ἀναγνωρίζουν, ὅσο παρατείνεται ἡ παραμονὴ τῆς κυβερνήσεως στὴν ἐξουσία, τόσο πολλαπλασιάζονται τὰ προβλήματα καὶ γίνεται δυσκολώτερη ἡ διέξοδος γιὰ τὴν χώρα. Ὁ Ναπολεοντίσκος πρέπει νὰ ὑπογράψει καὶ σύντομα, ἐπιμένουν ὅλοι οἱ σοβαροὶ παρατηρητές, ἢ μᾶλλον νὰ εἶχε ὑπογράψει ἀπὸ καιρὸ καὶ νὰ ἀναλάβει τὶς εὐθύνες του∙ ὅσο ἀργεῖ τόσο χειρότερο γιὰ τὸν ἴδιο καὶ γιὰ τὴν χώρα τρισχερότερα. Ὁ Ἀντώνης Σαμαρᾶς τοῦ πρότεινε τὴν καλύτερη λύση, τὴν ἐθνικὴ συνεννόηση, διότι οἱ φιλοευρωπαϊκὲς δυνάμεις εἶναι διατεθειμένες νὰ τὸν στηρίξουν∙ φυσικὰ ὑπὸ τὴν προϋπόθεση ὅτι, θὰ ἀλλάξει πολιτικὴ καὶ θὰ ἀναγνωρίσει τὰ ψέμματά του, διότι διαφορετικὰ δὲν ἀποκαθίσταται ἡ ἀξιοπιστία τῆς Ἑλλάδος στὸ ἐξωτερικό. Χωρὶς τὴν ἀποκατάσταση τῆς ἀξιοπιστίας δὲν γίνεται, οὔτε οὐσιαστικὲς διαπραγματεύσεις μὲ τὴν τρόϊκα νὰ διεξαχθοῦν οὔτε ἡ ἐμποστοσύνη στὴν οἰκονομία νὰ ἀποκατασταθεῖ. Ἔχουν ἐπιπτώσεις αὐτὰ στὸ πολιτικὸ σκηνικό

Ἔχει καταντήσει ἡ χώρα μας στὸν περίγελω τῶν πάντων, ὅπως καταγράφεται στὶς σατυρικὲς στῆλες τοῦ διεθνοῦς τύπου, ἀλλὰ καὶ στὴν συνεχιζόμενη μαζικὴ διαρροὴ κεφαλαίων ἀπ’ τὸ ἐσωτερικό, πέραν τῆς ἀποπνικτικῆς πιστωτικῆς ἀσφυξίας τῆς ἀγορᾶς∙ στὶς καταστάσεις αὐτὲς οἱ ξένοι χρειάζονται ἀξιόλογους συνομιλητές, διαφορετικὰ δὲν γίνεται, ὅταν μάλιστα ἔχουν ἐξοργισθεῖ μὲ τὰ ψέμματα καὶ τὰ καραγκιοζλίκια τῶν συριζαίων ὑπουργῶν. Ἡ ἐξασφάλιση ἐθνικῆς συνεννοήσεως παρέχει στὸν πρωθυπουργὸ τὴν ἄνεση καλυτέρας διαπραγματεύσεως, ἀλλὰ καὶ ἐγγυήσεις στοὺς Εὐρωπαίους, ὅτι συνομιλοῦν σοβαρὰ μὲ τὴν ἑλληνικὴ πλευρά. Ὁ Ἀντώνης Σαμαρᾶς διατηρεῖ τὸ καλό του ὄνομα διεθνῶς, διότι εἶχε ὁδηγήσει τὴν οἰκονομία στὴν πρώτη θέση ἀναπτύξεως στὴν Εὐρωζώνη καὶ εἶχε ἀποκαταστήσει τὴν ἀξιοπιστία μας στὸ ἐξωτερικό, ἐνῶ ἔχει καὶ συνεχεῖς ἐπαφὲς μὲ πολλοὺς Εὐρωπαίους ἡγέτες, στοὺς ὁποίους παρεμβαίνει γιὰ κατανόηση τουλάχιστον τῶν ἀναγκῶν μας∙ ὁ Κώστας Καραμανλῆς τὸ ἴδιο, ὅπως καὶ ὁ Γιάννης Στουρνάρας, οἱ ὁποῖοι ἀποτελοῦν πολύτιμο κεφάλαιο γιὰ τὴν Ἑλλάδα. Τὸ πρόβλημα ὅμως εἶναι ἄλλο, ἔχει τὴν δύναμη ὁ πρωθυπουργὸς ἐπιχειρήσειν βαθειὰ τομὴ στὴν πολιτική του; ἡ ἀπάντηση εἶναι μᾶλλον ἀρνητική, ἀλλὰ τὸ κρίσιμο ἐρώτημα εἶναι ἄλλο, ἔχει ἄλλον δρόμο νὰ ἀκολουθήσει; Ἀλλὰ ἐδῶ ἡ ἀπάντηση εἶναι μόνο ἀρνητική, μὲ ὅλες τὶς συνέπειές της γιὰ τὸν ἴδιο καὶ τὴν Ἑλλάδα∙ ὑπογράφει, χάνει τὴν δεδηλωμένη καὶ φεύγει. Μένει ὅμως ἡ συμφωνία.