Ὁ Ἀλέξανδρος εἶχε πλήρη τὴν πεποίθηση ὅτι θὰ ἐπετύγχανε στὴν ἐκστρατεία του κατὰ τῶν Περσῶν καὶ θὰ γινόταν κύριος τοῦ ἀμυθήτου πλούτου τους, ὥστε μοίρασε ὁλόκληρη σχεδὸν κτηματικὴ περιουσία του στοὺς ἑταίρους∙ ἦταν μεγαλόψυχος καὶ καθόλου φιλάργυρος, ὅπως τὸ ἔδειξε καὶ ὅταν κατέλαβε τὰ Σοῦσα. «Ἐκ τούτου διέβαινεν, ὡς μὲν Φύλαρχός φησιν, ἡμερῶν τριάκοντα ἔχων ἐφόδιον»∙ μὲ τὴν καταστολὴ τῆς ἐξεγέρσεως τῶν Θηβαίων διέβαινε στὴν Ἀσία, καὶ ὅπως λέγει ὁ ἱστορικὸς τοῦ τρίτου αἰῶνος Φύλαρχος, ἔχων ἐφόδια γιὰ τριάντα μέρες. «Ὡς δ’ Ἀριστόβουλος, ἑβδομήκοντα τάλαντα»∙ ὅπως ὁ Ἀριστόβουλος τῆς ἐποχῆς τοῦ Ἀλεξάνδρου, ἑβδομῆντα τάλαντα. «Τῶν δ’ οἴκοι κτημάτων καὶ προσόδων βασιλικῶν διένειμε τὰς πλείστας τοῖς ἑταίροις»∙ ἀπὸ δὲ τὰ κτήματα καὶ τὶς βασιλικὲς προσόδους διένειμε τὰ περισσότερα στοὺς ἑταίρους. «Τὸ δὲ ζητεῖν πανταχοῦ τὸ χρήσιμον ἥκιστα ἁρμόττει τοῖς μεγαλοψύχοις καὶ τοῖς ἐλευθέροις», διδάσκει ὁ Ἀριστοτέλης.