Οἱ πολιτικὲς συμπληγάδες τοῦ Ναπολεοντίσκου εἶναι πλέον ὁλοφάνερες: ἀπ’ τὴν μία πλευρά, ἡ τρόϊκα, ἡ ὁποία τὸν περίμενε καρτερικὰ στὴν γωνία, μετὰ τὰ ψέμματα καὶ τὶς κοροϊδίες γιὰ δῆθεν διαπραγμάτευση ἐπὶ πεντάμηνο, κι ἀπ’ τὴν ἄλλη, τὰ κομματόσκυλα, ποὺ εἶχε θρέψει μὲ τὴν ὑπόσχεση νὰ τρῶνε ἀνενόχλητοι ἀπ’ τὸ δημόσιο ταμεῖο. Οὐδέποτε ἐνδιαφέρθηκε γιὰ τὸν ἁπλὸ κόσμο, ὅπως ἀποδεικνύεται κι ἀπ’ τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ κυβερνητικοὶ μένουν στὶς Βρυξέλλες, στὸ πολυτελέστερο ξενοδοχεῖο «The Hotel», μὲ πεντακόσια εὐρὼ τὴν βραδιά∙ τελικὰ οἱ τροϊκανοί, τὸν παγίδευσαν στὴν γωνία, γιατὶ τελειώνουν τὰ χρήματα καὶ δὲν ἔχει συντάξεις, οἱ κομματικοὶ μαίνονται, γιατὶ ἔφαγαν ἐλάχιστα, καὶ ὁ κόσμος ἐξεγείρεται γιὰ τὴν κοροϊδία.