Πρὸς Ἀγάθωνα κατεψηφισμένος

Ἡ καταστροφὴ εἶναι ἀνυπολόγιστη καὶ οἱ εὐθύνες βαρύνουν ἀποκλειστικὰ τὸν Ναπολεοντίσκο τοῦ νὰ ὁδηγήσει τὴν ἄγρια κατάσταση ἐλέγχου κεφαλαίων, χωρὶς νὰ ἔχει μελετήσει τὶς συνέπειες∙ ἡ διεξοδος εἶναι μία, ἡ συμφωνία μὲ τὴν Εὐρωζώνη, ἔστω καὶ τὴν ἑπομένη, ἀλλὰ μὲ ἄλλη πολιτικὴ ἡγεσία. Ὁ καταλογισμὸς τῶν εὐθυνῶν ἀκολουθεῖ, ὅπως ἔγινε μετὰ τὴν ὀλιγαρχία τῶν τετρακοσίων, ὅταν ὁ Ἀντιφῶν, ὁ θεωρητικός τους καταδικάσθηκε σὲ θάνατο καὶ ἡ οἰκογένειά του καὶ οἱ ἀπόγονοι τους σὲ ἐφ’ ὅρου ζωῆς ἐξορία ἀπ’ τὴν Ἀθήνα∙ ὁ Ἀντιφῶν, στὴν ἀπολογία του ὅταν ἀποδέχθηκε τὸ λάθος του, «ὥσπερ Ἀντιφῶν ἔφη πρὸς Ἀγάθωνα κατεψηφισμένος τὴν ἀπολογίαν ἐπαινέσαντα»∙ ὅπως ὁ Ἀντιφῶν εἶπε πρὸς τὸν Ἀγάθωνα, ὅταν τοῦ ἐπαίνεσε τὴν ἀπολογία του κατὰ τὴν καταδίκη του. «Καὶ τὸ ὀλίγωρον τοῦ μεγαλοψύχου μάλιστ’ εἶναι πάθος ἴδιον»∙ καὶ ἡ ὀλιγωρία εἶναι χαρακτηριστικὴ ἰδιότητα τοῦ μεγαλοψύχου. Ὁ Ἀριστοτέλης τὸ παραθέτει.