Ἡ ταπείνωση τοῦ Ναπολεοντίσκου στὸ Εὐρωσυμβούλιο ἔχει ἄμεσο ἀντίκτυπο στὴν Ἑλλάδα, διότι ἐκπροσωποῦσε τὴν χώρα ἐκείνη τὴν στιγμή∙ οὐδὲποτε στὴν νεώτερη ἱστορία μας ἔχουμε ὑποστεῖ τέτοια προσβολὴ καὶ κατεξευτελισμὸ ὡς λαὸς καὶ ὡς ἱστορία. Οἱ Εὐρωπαῖοι ἔδειξαν ὅτι ἐνδιαφέρονται γιὰ τὴν κοινωνικὴ ἐξαθλίωση τοῦ κόσμου καὶ ὀργανώνουν ἤδη τὴν ἀποστολὴ ἀνθρωπιστικῆς βοήθειας, ἐνῶ ἡ κυβέρνηση ἐπικαλεῖται τὸ παράνομο δημοψήφισμα∙ ἡ προθεσμία μέχρι τὴν Κυριακὴ ἔχει διπλωματικὴ μόνο σημασία, διότι οἱ ἐλλείψεις στὴν ἀγορὰ γενικεύονται καὶ ὁ θάνατος τῆς οἰκονομίας ἐπέρχεται ταχύτατα. Δὲν περιμένει ἡ οἰκονομία τὶς ὁμιλίες τοῦ πρωθυπουργοῦ στὸ Εὐρωπαϊκὸ Κοινοβούλιο∙ ἀπαιτεῖ τὴν ἀντιμετώπιση τῆς κρίσεως καὶ δείχνει ὅτι δὲν ἔχει ἐπίγνωση τῆς καταστάσεως, ἤ, ὅπως πιστεύουν πολλοί, ἔχει ἄλλα στὸ μυαλό του καὶ ἀδιαφορεῖ γιὰ τὴν καταστροφὴ τῆς χώρας καὶ τὸν ἐξανδραποδισμὸ τοῦ λαοῦ. Σὲ τραγικὲς καταστάσεις χρειάζονται ἄνθρωποι δραστήριοι καὶ ἀποφασιστικοί, χωρὶς μισόλογα καὶ ὑπεκφυγές.