Ὁ Ναπολεοντίσκος ἀποκαλύπτει πλέον, ὄχι μόνο τὴν ἔλλειψη μορφώσεως, ἀλλὰ καὶ τὴν πλήρη ἄγνοια τῆς ἑλληνικῆς ἱστορίας, πέραν τῆς διπλωματίας τῆς ὁποίας μᾶλλον ἀγνοεῖ τὴν ὕπαρξη∙ ἔτσι σὲ συνέντευξή του προχθές, καὶ ἐρωτηθεὶς γιὰ τὴν προστασία τῶν συνόρων μας ἀπέναντι στὴν εἴσοδο τῶν μεταναστῶν, ἀπάντησε, «δὲν ὑπάρχουν θαλάσσια σύνορα». Αὐτὸ φαίνεται πιστεύει κι ἔτσι ἄφησε ἀφύλακτα τὰ σύνορά μας στὸ Ἀνατολικὸ Αἰγαῖο, μὲ τὸν στόλο στοὺς ναυστάθμους καὶ τὰ περιπολικὰ τοῦ Λιμενικοῦ κατὰ τὸ ἥμισυ παροπλισμένα∙ στὴν πράξη δὲν πρόκειται μόνο γιὰ ἄγνοια, διότι οἱ διπλωματικὲς καὶ στρατιωτικὲς ὑπηρεσίες τοῦ εἶχαν ἐπισημάνει τοὺς κινδύνους, ἀλλὰ παραμέλησε τὶς προειδοποιήσεις ὁ ἀρχιστράτηγός του. Μᾶλλον ἄλλες σκοπιμότητες ὑπηρέτησαν ἀμφότεροι πιστά…