Τὰ πλαίσια τῆς πολιτικῆς ἑνοποιήσεως τῆς Εὐρώπης ἔθεσε στὸ Εὐρωπαϊκὸ Κοινοβούλιο ὁ ΖὰνΚλὼντ Γιοῦνκερ, καθὼς κάλυψε ὅλους τοὺς τομεῖς τῆς οἰκονομικῆς καὶ κοινωνικῆς ζωῆς∙ ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον ἔχει ἡ ἔμφαση στὴν ἐφαρμογὴ τοῦ σχεδίου ποσοστώσεων γιὰ τοὺς πρόσφυγες, «εἶναι ὥρα δράσεως καὶ ὄχι ποιημάτων καὶ ρητορειῶν γιὰ ὅλους». Ἡ Εὐρώπη ἀσπάζεται πλέον καὶ ἐπισήμως τὶς φιλελεύθερες ἀξίες ὡς βασικὲς ἀρχές της, μὲ πρωταγωνιστὴ μάλιστα τὴν Γερμανία καὶ στενὴ σύμπραξη μὲ τὴν Γαλλία∙ ὅσοι ἑταῖροι ἐκφράζουν ἐπιφυλάξεις γιὰ τὸ προσφυγικὸ βρίσκονται ἐκ τῶν πραγμάτων ἐκτὸς τῶν πολιτικῶν θεσμῶν της, ὅπως ἡ Βρεταννία, ἡ ὁποία ἀρνεῖται τὴν ὑποδοχὴ μεταναστῶν∙ χειρότερα εἶναι τὰ πράγματα γιὰ τὰ μέλη τῆς Εὐρωζώνης, διότι ὠθοῦνται οἰκειοθελῶς μάλιστα μακρυὰ ἀπ’ τὸν συνεκτιικό της πυρῆνα.