Τὴν πλήρη ἀπομόνωση τοῦ Ναπολεοντίσκου κατέδειξε ἡ τελεοπτικὴ συζήτηση, παρὰ τὴν διάχυσή της, λόγῳ τῆς ὀργανώσεώς της καὶ τῶν πολλῶν δημοσιογράφων νὰ ἐρωτοῦν∙ ἡ κριτικὴ ὅμως πρὸς τὸν τέως πρωθυπουργὸ ἦταν ὁμόθυμη, μὲ σκληρότερο τὸν παλιό του φίλο καὶ χωρὶς καμμία δυνατότητα ἀπαντήσεως ἀπ’ τὸν ἴδιο. Ἡ πολιτικὴ δυναμική, ὄχι μόνο δὲν ἄλλαξε γιὰ τὸν ΣΥΡΙΖΑ, παρὰ τὸν φέρνει σὲ πολὺ δυσκολώτερη θέση∙ ἡ ὑποχρέωσή του μάλιστα νὰ ὑποστηρίξει τοὺς ὑπουργούς του, Παιδείας καὶ πρώην Οἰκονομίας, ἀμήχανα καὶ γνωρίζοντας ὅτι στρέφεται ἐναντίον του∙ ἡ ἀδυναμία ἀναστροφῆς τοῦ πολιτικοῦ κλίματος εἶναι πλέον ἐμφανὴς στὸν Ναπολεοντίσκο καὶ ἀποπνέει στὸν τρόπο ἀπαντήσεώς του στὶς ἐρωτήσεις. Ἄλλωστε συνέπεσε καὶ ἡ ἀποδοκιμασία του ἀπ’ τὸν Ζὰν Κλὼντ Γιοῦνκερ, γιὰ τὴν προχειρότητα τῶν διαπραγματεύσεων καὶ τὴν ἀνεπάρκεια καὶ πλήρη ἔλλειψη προετοιμασίας ἀπὸ ἑλληνικῆς πλευρᾶς∙ ἡ συζήτηση τῆς Δευτέρας μὲ τὸν Εὐάγγελο Μεϊμαράκη κρίνει περισσότερα.