Ὁ Ναπολεοντίσκος προσέφερε τὴν πλήρη ὑποστήριξή του πρὸς τὴν γριοῦλα του ὑπουργὸ στὸ μεταναστευτικό, ἀκόμη καὶ γιὰ τὸν πλουτισμὸ τῶν νησιωτῶν ἀπ’ τοὺς πρόσφυγες, ἀλλὰ καὶ ἀπέφυγε τὴν ἀπάντηση γιὰ τὰ θαλάσσια σύνορα. Ἡ συζήτηση ἔληξε μὲ ἀξιοθρήνητο τρόπο γιὰ τὸν τέως πρωθυπουργό, χωρὶς πρόγραμμα καὶ πειστικότητα, μὲ ἐξαίρεση τὶς ἀναφορές του στὸ ἀντιμνημονιακὸ παρελθόν του∙ ἡ στάση αὐτὴ δείχνει ὅτι ἐπιλέγει τὸν ἀκραῖο λαϊκισμό, ὡς τελευταῖο ὅπλο στὴν προεκλογικὴ ἀναμέτρηση, συμπληρωματικὰ μὲ τὸ ἐσωκομματικό του μέτωπο καὶ τὴν πρόνοιά του γιὰ τὸ βράδυ τῶν ἐκλογῶν. Ἀποτελεῖ κοινὸ μυστικὸ πλέον, ὅτι ἡ κύρια μέριμνά του εἶναι ἡ ἀποφυγὴ τῆς διασπάσεως τοῦ κόμματος τὸ βράδυ τῶν ἐκλογῶν∙ ἡ σειρὰ ἐκλογῆς στοὺς συνδυασμούς, μὲ τὴν τοποθέτηση ἀνθρώπων τῆς τετάρτης νεότητος σὲ ἐκλόγιμες θέσεις τὸ ἐπιβεβαιώνει. Οἱ ψευδολογίες τῆς ἀκροδεξιᾶς ἦταν προσχεδιασμένες γιὰ ἀποπροσανατολισμὸ στὶς λεπτομέρειες.