Ἡ ρύθμιση τοῦ συριακοῦ προβλήματος δὲν φαίνεται εὔκολη στὸ ὁρατὸ μέλλον, παρ’ ὅλο ὅτι Ἀμερικὴ καὶ Ρωσία ἀναγνωρίζουν ὅτι μόνο ἡ συνεργασία τους μπορεῖ νὰ δώσει λύση∙ οἱ Ρῶσοι ἰσχυρίζονται ὅτι, τὰ δύο ἀεροπλάνα τους ἔφθασαν στὸ ἀεροδρόμιο τῆς Λατάκειας μὲ ἀνθρωπιστικὴ βοήθεια, ἀλλὰ οἱ Ἀμερικανοὶ τοὺς κατηγοροῦν ὅτι μετέφεραν θωρακισμένα γιὰ τὸ συριακὸ στρατὸ καὶ ὅτι μετατρέπουν τὸ ἀεροδρόμιο σὲ ἀεροπορική τους βάση∙ οἱ Γάλλοι ἀρχίζουν τοὺς βομβαρδισμοὺς θέσεων τῶν Ἰσλαμιστῶν, ἀλλὰ μὲ ἔντονη κριτικὴ στὸ Παρίσι, ὅτι οἱ ἐπιλεκτικοὶ βομβαρδισμοὶ δὲν φέρουν ἀποτέλεσμα, παρὰ ἐνισχύουν τὸ φρόνημα τῶν Τζιχαντιστῶν. Ἡ παραμονὴ τοῦ Μπασὲρ Ἀσσὰντ στὴν ἐξουσία ἀποτελεῖ μεῖζον πρόβλημα γιὰ τοὺς Δυτικούς, μὲ τὴν Μόσχα νὰ δείχνει σημεῖα συνεννοήσεως στὸ θέμα, ἀλλὰ παραμένει τὸ πρόβλημα τοῦ διαδόχου του, διότι στὴν πολυεθνικὴ χώρα δύσκολα βρίσκεται προσωπικότης, μὲ δυνατότητες συνοχῆς τῆς χώρας. Τὸ πείραμα τοῦ Ἰρὰκ ἀποθαρρύνει.