Τὸ αὐριανὸ Εὐρωσυμβούλιο γιὰ τὸ προσφυγικὸ εἶναι τὸ πιὸ κρίσιμο στὴν ἱστορία τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως∙ στὴν πράξη κρίνεται ὁ σεβασμὸς καὶ ἡ τήρηση τῶν ἀνθρωπιστικῶν καὶ δημοκρατικῶν ἀξιῶν ἀπ’ τοὺς Εὐρωπαίους ἢ ἡ διολίσθησή τους στὴν πολιτικὴ ἀπομόνωση διεθνῶς καὶ μεταξύ τους. Ἡ ἀναμέτρηση γίνεται μεταξὺ τοῦ γαλλογερμανικοῦ ἄξονος καὶ τῶν νοτίων χωρῶν καὶ τῶν ἀτλαντικῆς ἀποκλίσεως καὶ τῶν κομμουνιστογενῶν∙ ἡ ἀποδοχὴ τῶν προσφύγων καὶ ἡ ἀναλογικὴ κατανομή τους στοὺς ἑταίρους μὲ τὴν ἀνάληψη τῶν οἰκονομικῶν βαρῶν ἀπ’ τὴν Ἐπιτροπὴ δὲν συζητεῖται, διότι τότε ἀλλάζει μορφὴ ἡ ἕνωση καὶ ναρκοθετοῦνται οἱ βάσεις τῆς πολιτικῆς ἑνοποιήσεώς της. Φαίνεται ὅτι αὐτὸς εἶναι ὁ σκοπὸς τῶν ἀτλαντιστῶν, ἔτσω κι ἂν δὲν ὁμολογεῖται σαφῶς∙ γνωρίζουν ὅτι, ἂν ἐμποδίσουν τὴν ἑνοποίηση στὸ δεσπόζον πολιτικὸ θέμα τῶν δημοκρατικῶν ἀξιῶν, τότε ἔρχεται αὐτομάτως ἡ ὑπονόμευση τῆς οἰκονομικῆς ἑνότητος. Αὐτὴ ἄλλωστε εἶναι ἡ κύρια ἐπιδίωξή τους.