Ἡ ἀποκατάσταση τῆς ἐμπιστοσύνης στὴν οἰκονομία ἀποδεικνύεται τὸ δυσκολώτερο ἔργο τῆς κυβερνήσεως καὶ γιὰ τὸ ὁποῖο δὲν ἔχει ἀναφέρει λέξη ὁ πρωθυπουργὸς στὸ πρῶτο Ὑπουργικὸ Συμβούλιο∙ ἐὰν δὲν ἀποκατασταθεῖ ἡ ἐμπιστοσύνη, ὥστε οἱ γιαγιάδες νὰ δώσουν κάποια ἀπ’ τὸ ἀπόθεμά τους στὰ ἐγγόνια τους καὶ οἱ μεγάλοι νὰ τὰ φέρουν πίσω ἀπ’ τὸ ἐξωτερικό, δὲν ἔρχεται ἀνάκαμψη, οὔτε ξένες ἐπενδύσεις. Ἡ κυβέρνηση θεωρεῖ λεπτομέρεια τὴν ἐμπιστοσύνη ἢ ὁ Ναπολεοντίσκος δὲν τὴν γνωρίζει ὡς προϋπόθεση τῆς οἰκονομικῆς ἀναθερμάνσεως, ὁπότε ἡ παγωμάρα στὴν ἀγορὰ παρατείνεται καὶ ἡ ἀπόδοση τῶν φορολογικῶν μέτρων εἶναι ἀδύνατη καὶ ὁ φαῦλος κύκλος τῆς κρίσεως βαθαίνει, μὲ προεκτάσεις στὴν πολιτικὴ ἀστάθεια∙ τὰ ἐπισημαίνουν αὐτὰ οἱ Εὐρωπαῖοι, ἀλλὰ δὲν καταγράφονται στὴν κυβέρνηση. Περὶ ἄλλα τυρβάζουν…