Ἡ ἀποτυχία στὶς διαπραγματεύσεις μὲ τὸ κουαρτέτο καὶ ἡ γελοιοποίηση στὴν Βουλή, στὸ νομοσχέδιο μὲ τὰ κανάλια, εἶχαν ὡς μοναδικὸ ἀποτέλεσμα τὴν ὄξυνση τῶν ἐσωκομματικῶν τριγμῶν στὴν κυβερνητικὴ πλειοψηφία∙ στὴν Βουλὴ οἱ βουλευτές της παρακολουθοῦσαν κατηφεῖς τὴν ἀνετοιμότητα καὶ προχειρότητα τῶν ὑπουργῶν, ἀλλὰ καὶ δέχθηκαν ἀμέσως μετὰ τὸν ἐμπαιγμὸ τῶν ψηφοφόρων τους. Ἡ «πολιτικὴ» ὑπεροχὴ τῆς κυβερνήσεως ἐξανεμίσθηκε, ὅπως καὶ τὸ ἠθικό της πλεονέκτημα μὲ τὰ «πόθεν ἔσχες» τῶν ὑπουργῶν∙ τὸ ἐνδιαφέρον τοῦ Μαξίμου ἑστιάζεται στὴν ψηφοφορία τοῦ δευτέρου νομοσχεδίου μὲ τὰ προαπαιτούμενα τὴν ἑπόμενη ἑβδομάδα, μὲ χειρότερα ἀκόμη μέτρα. Πολλοὶ ὑποστηρίζουν, ὅτι εἶναι δύσκολη, ἂν ὄχι ἀδύνατη, ἡ ἔγκρισή τους ἀπ’ τὴν Βουλή, χωρὶς σοβαρὲς ἀπώλειες, ἀλλὰ αὐτὸ θὰ φανεῖ στὴν πράξη∙ θὰ προηγηθεῖ μᾶλλον ἡ παράδοση ἄνευ ὅρων τῆς κυβερνήσεως στὴν σύσταση τοῦ Ἐθνικοῦ Συμβουλίου Ραδιοτηλεοράσεως, γιὰ τὸ ὁποῖο θὰ προσκυνήσει ὁπωσδήποτε τὴν Νέα Δημοκρατία.