Μὲ εἰρωνικὰ σχόλια ὁ γαλλικὸς τύπος συνώδευσε τὴν ἐπίσκεψη τοῦ Φρανσουὰ Ὁλλὰντ στὴν Ἀθήνα καὶ τὶς ἐξαιρετικὲς τιμὲς ποὺ τὴν συνόδευσαν∙ τὰ οὐσιαστικὰ ἀποτελέσματα ἦταν ἀρνητικά, γράφει, ἐνῶ καὶ πρόεδρος δὲν προσέφερε καμμία οὐσιαστικὴ ὑποστήριξη στὴν Ἑλλάδα, διότι καὶ ἡ ἀναφορά του στὴν ρύθμιση τοῦ χρέους ἦταν ἡ γνωστὴ τῆς Εὐρωζώνης, πρῶτα οἱ μεταρρυθμίσεις καὶ μετὰ τὸ χρέος. Καὶ ὁ ἴδιος κατάλαβε ὅτι δὲν εἶχε τίποτε τὸ συγκεκριμένο ἀποδώσει ἡ ἐπίσκεψή του, οὔτε στὶς γαλλικὲς ἐπενδύσεις, μὲ ἐξαίρεση στοὺς σιδηροδρόμους καὶ στὴν ΔΕΗ, ἀλλὰ ὅταν αὐτὲς ἀποδεσμευθοῦν ἀπ’ τὰ κρατικὰ δεσμά∙ πληροφορήθηκε ἀργά, ὅτι ὅλα τὰ εἶχε πάρει τὴν προηγουμένη ἡ Ἀμερικανίδα ὑφυπουργὸς Ἐξωτερικῶν Βικτώρια Νούλαντ.