Τὴν ἀπέχθειά της στὴν ἀποκατάσταση τῆς ἐμπιστοσύνης στὴν ἑλληνικὴ οἰκονομία διαπιστώνουν οἱ Εὐρωπαῖοι ἀπ’ τὴν ἑλληνικὴ κυβέρνηση καὶ αὐτὸ ἐξηγεῖ καλύτερα τὴν σκληρότητα τῶν θέσεών τους∙ δείχνουν ὅτι δὲν εἶναι καθόλου σίγουροι στὸ κατὰ πόσον εἶναι διατεθειμένη ἡ κυβέρνηση τηρῆσαι τὶς δεσμεύσεις καὶ ὅτι δὲν ἀποβλέπει στὴν ἐπανάληψη τῶν ὑπονομευτικῶν της κινήσεων τοῦ ἑπταμήνου. Ἄλλωστε ἐπὶ πέντε ἑβδομάδες ἡ κυβέρνηση μόνο τὴν ἀνακεφαλαιοποίηση τῶν τραπεζῶν ἔχει προχωρήσει –καὶ αὐτὸ κάτω ἀπὸ σκληρότατες πιέσεις-, ἐνῶ ἀκόμη βωλοδέρνει γιὰ τὰ προαπαιτούμενα. Οἱ ἐπιπτώσεις τῶν καθυστερήσεών της στὴν οἰκονομία δὲν διακρίνονται στὴν συλλογιστικὴ τοῦ Ναπολεοντίσκου, ἐνῶ ἡ ὕφεση διευρύνεται ἐπικίνδυνα καὶ ἡ ἀγορὰ ἔχει ἀπονεκρωθεῖ ἀπὸ καιρό∙ οἱ Βρυξέλλες ἐπιμένουν ὅτι ἡ ἐμμονὴ στὴν φορολογία καὶ μόνο γιὰ δημόσια ἔσοδα ὁδηγεῖ στὸν φαῦλο κύκλο τῆς κρίσεως. Φαίνεται ὅμως ὅτι αὐτὸ ἐπιδιώκει ἡ κυβέρνηση, διότι ἀποφεύγει κάθε συζήτηση γιὰ ἀναπτυξιακὴ πολιτική.