Ἡ ἀντιμετώπιση τοῦ προσφυγικοῦ δὲν γίνεται μὲ ἐπισκέψεις ἐπισήμων καὶ τὴν ἀποστολὴ μερικῶν δεκάδων στὸ Λουξεμβοῦργο, ὅταν μόνο τὸν Ὀκτώβριο ἔφθασαν στὴν Ἑλλάδα 210000 καὶ οὔτε 8000 στὴν Ἰταλία∙ ἡ κυβέρνηση, μόλις τώρα ἀρχίζει τὴν εἴσπραξη τῶν κοινοτικῶν κονδυλίων πρὸς ἀλάφρυνση τῶν δαπανῶν, ἀλλὰ ἡ γενικὴ ἀνικανότης της εἶναι πλέον ὀφθαλμοφανής. Οἱ Εὐρωπαῖοι δίδουν τὶς δυσκολώτερες ἐξετάσεις στὸ προσφυγικό, διότι ἐντάσσεται στὶς ἀρχὲς τῆς ὑπάρξεώς τους ἱστορικὰ καὶ πολιτικά∙ οἱ ἐπιφυλάξειςτῶν ἀκροδεξιῶν καὶ παλαιοκομμουνιστῶν, τὸ ὀλιγώτερον, δὲν αἴρονται εὔκολα, διότι ἔχουν τὶς ρίζες τους στὰ προηγούμενα καθεστῶτα τους, ἐνῶ καὶ οἱ Βρεταννοί, παρ’ ὅλον φιλελευθέρων παραδόσεων, δὲν ὑστεροῦν στὶς ρατσιστικὲς ἀντιδράσεις. Ἐλάχιστοι λαοὶ συμπεριφέρονται ὅπως ὁ ἑλληνικός, παρὰ τὴν σκληρὴ δοκιμασία του ἀπ’ τὴν ἀριστερὴ λοιμική.