Ὅλοι οἱ Εὐρωπαῖοι ἔδειξαν τὴν ἀλληλεγγύη καὶ ἀποφασιστικότητά τους νὰ συμπαραταχθοῦν μὲ τοὺς Γάλλους στὸν ἀγῶνα κατὰ τῆς τρομοκρατίας, ἀλλὰ καὶ τὴν διάθεσή τους γιὰ περισσότερη πολιτικὴ συνοχή∙ ἄλλωστε ἡ γαλλικὴ κυβέρνηση κήρυξε ἀμέσως τὴν χώρα σὲ κατάσταση ἐκτάκτου ἀνάγκης καὶ εἶχε τὴν ἀμέριστη καὶ ἄμεση ὑποστήριξη ὅλων τῶν πολιτικῶν της δυνάμεων. Ἡ ἐγρήγορση καὶ ἀνάταση τῶν Γάλλων φάνηκε μὲ τὸ ὅτι τραγούδησαν ὁμαδικὰ καὶ αὐθόρμητα τὴν μασσαλιώτιδα καθὼς ἀποχωροῦσαν ἀπ’ τὸ ἐθνικό τους στάδιο, μετὰ τὴν πυροδότηση τῶν ἐκρηκτικῶν μηχανισμῶν ἀπ’ τοὺς τέσσερες τρομοκράτες, ἐνῶ διεκόπη ὁ ποδοσφαιρικὸς ἀγώνας∙ Μέρκελ, Κάμερον, Ρέντσι δήλωσαν ἀμέσως ὅτι «εἴμαστε ἕνα ἀπέναντι στὴν τρομοκρατία». Οἱ ἡγέτες ἀναγνωρίζουν ὅτι τὸ πραγματικὸ πρόβλημα τῆς πολιτικῆς ἑνοποιήσεως τώρα τίθεται∙ στὸ προσφυγικὸ προστίθεται, ὡς πράξη πραγματικοῦ πολέμου, ἡ τρομοκρατία. Οἱ ἐνέργειες ἐθνικοῦ χαρακτῆρος τίθενται αὐτομάτως στὸ περιθώριο, τὸν πόλεμο τὸν κερδίζεις ἢ τὸν χάνεις.