Οἱ ζωγράφοι τῆς κλασικῆς ἐποχῆς ἀποτύπωναν στοὺς πίνακές τους τὴν ζωτικὴ ἐνέργεια καὶ τὴν ἅμιλλα τῶν προσώπων, ὅπως ἔκαναν καὶ οἱ ἱστορικοὶ μὲ τὴν περιγραφὴ τῶν μεγάλων γεγονότων∙ οἱ ἑπόμενες γενιὲς θαύμασαν τὰ ἐκθέματα στὴν Ἀγορὰ τῶν Ἀθηνῶν. «Συνεχὲς τῆς ἁμίλλης καὶ τοῖς σώμασιν αὐτοῖς ἴσα τῇ δόξῃ περιδεῶς συναπονεύων τῇ διαθέσει»∙ ὡς συνεχὴς ἔκφραση τῆς ἁμίλλης στὰ σώματά τους παρόμοια μὲ τὴν δόξα καὶ ἐσωτερικὰ συγκερασμένη μὲ τὴν διάθεσή τους. «Καὶ τῇ διατυπώσει τῶν γινομένων γραφικῆς ἐναργείας»∙ καὶ στὴν ἀποτύπωση τῶν γινομένων πράξεων μὲ τὴν ἐνάργεια τῆς ζωγραφικῆς. «Εἰ τοὺς ζωγραφοῦντας οὐκ ἄξιον παραβάλλειν τοῖς στρατηγοῖς, μηδὲ τοὺς στρατηγοῦντας παραβάλλωμεν»∙ τὶς εἰκόνες τῶν ζωγράφων νὰ μὴν φαίνεται ἄξιες νὰ παραβληθοῦν μὲ τοὺς στρατηγοὺς , οὔτε τοὺς στρατηγοῦντες μὲ τοὺς ἀπεικονισμένους. Ξαναζοῦσαν μὲ τὴν ἀπεικόνιση τῶν μαχῶν στοὺς δημόσιους χώρους τῆς Ἀγορᾶς τὶς δραματικὲς σκηνὲς στὸν πόλεμο.