Ἡ Εὐρώπη ἐπέλεξε τὴν ἐπιθετικὴ τακτικὴ κατὰ τῆς ἰσλαμικῆς τρομοκρατίας, παρ’ ὅλο ὅτι πρόκειται γιὰ πόλεμο μυστικῶν ὑπηρεσιῶν, ὁπότε ἡ ἐπιθετικότης γίνεται μὲ πολλὲς ἰδιαιτερότητες∙ τὸ πρῶτο βῆμα τους εἶναι ἡ προδιάθεση τῆς κοινῆς γνώμης γιὰ τὸ τί σημαίνει ὁ πόλεμος αὐτός. Στὰ πλαίσια αὐτὰ ἴσως νὰ ὑπερβάλουν κάπως στὰ προληπτικὰ μέτρα, ὅπως γίνεται στὶς Βρυξέλλες, ἀλλὰ γνωρίζουν ἄριστα οἱ κυβερνήσεις, ὅτι ἔχουν νὰ κάνουν μὲ νοοτροπία ἀμεριμνησίας τοῦ πληθυσμοῦ σχεδὸν ἐπὶ δύο γενιές∙ ἐλάχιστοι θυμοῦνται καὶ ὡς διηγήσεις ἀκόμη τὶς συνθῆκες τοῦ πολέμου καὶ χρειάζεται προετοιμασία τοῦ νέου τρόπου ζωῆς. Δεύτερον, ἡ ἑνοποίηση τῶν μυστικῶν ὑπηρεσιῶν δὲν εἶναι ἁπλὴ ὑπόθεση, διότι δὲν εἶναι θέμα γραφειοκρατικῆς συνεγρασίας, ἀλλὰ καὶ νοοτροπίας καὶ ἐγρηγόρσεως ὅλων στοὺς ἑταίρους καὶ περισσότερο ὅσων βρίσκονται στὴν διαδρομὴ τῶν προσφύγων∙ ἡ ἐπίσκεψη στὴν Ἑλλάδα τῶν Γάλλων ἀστυνομικῶν ἀποβλέπει στὴν ἐξασφάλιση τῆς ἀπροσκόπτου συνεργασίας τους.