Τὴν ἀπόλυτη κυριαρχία τῆς Ἀγκέλας Μέρκελ ἀναγνωρίζει, καὶ αὐτὸ θὰ φανεῖ καὶ στὸ σημερινὸ Εὐρωσυμβούλιο, πλέον ὁλόκληρη ἡ Εὐρώπη, λόγῳ τῆς συμβολῆς της στὴν διατήρηση τῆς συνοχῆς τῆς Εὐρωζώνης καὶ τῆς στάσεώς της στὸ προσφυγικὸ πρόβλημα∙ στὴν καταπολέμηση δὲ τῆς τρομοκρατίας συμπαραστάθηκε ὁλοψύχως στὴν Γαλλία καὶ ἀπέστειλε γερμανικὲς δυνάμεις στὴν Συρία, ἐνῶ ἔχουν θέσει ὡς ἄκρα προτεραιότητα τὴν ἑνοποίηση τῶν μυστικῶν ὑπηρεσιῶν γιὰ τὴν ἀποτελεσματικὴ πάταξή της. Μετὰ τὴν τραγωδία τῶν Παρισίων ἡ Εὐρώπη εἶναι διαφορετικὴ καὶ δὲν ἔχει καμμία σχέση μὲ τὴν προηγούμενη ἐποχή∙ γιὰ πρώτη φορὰ οἱ νεώτερες γενιές τῶν Εὐρωπαίων, ζοῦν σὲ συνθῆκες πολέμου καὶ ἀγωνίας γιὰ τὴν καθημερινὴ ζωή τους. Ἔτσι αἰσθάνονται ὡς ἄκρα προτεραιότητα τὴν ἀλλλεγγύη μεταξύ τους, διότι γνωρίζουν ὅτι μεμονωμένοι δὲν ἀντιμετωπίζουν τὴν ἰσλαμικὴ τρομοκρατία∙ πρὸς ὅποιους παρουσιάζουν διάθεση ἀνυπακοῆς, ὅπως τὸν Ναπολεοντίσκο, εἶναι ἀμείλικτοι καὶ δὲν ὀρρωδοῦν πρὸ οὐδενός.