Οἱ ρήτορες τοῦ τετάρτου αἰῶνος εἶχαν ὑμνήσει τὶς νίκες τῶν προγόνων τους∙ ἔτσι σώθηκαν τὰ περισσότερα περιστατικὰ τῆς ἐποχῆς, διότι χάθηκαν τὰ ἔργα τῶν ἱστορικῶν. «Ἆρ’ οὖν ἄξιον προκρῖναι τὸν Ὑπερείδου Πλαταϊκὸν τῆς Ἀριστείδου παραγγελίας νίκης;» εἶναι λοιπὸν ἔτσι προτιμώτερον ἐπιλέξαι τὸν Πλαταϊκὸν λόγον τοῦ Ὑπερείδου τῆς πραγματικῆς νίκης τοῦ Ἀριστείδου; «Ἢ τὸν Λυσίου κατὰ τῶν τριάκοντα τῆς Θρασυβούλου καὶ Ἀρχίνου τυραννοκτονίας;» ἢ τὸν λόγο τοῦ Λυσίου κατὰ τῶν τριάκοντα ἀπ’ τὴν τυραννοκτονία τοῦ Θρασυβούλου καὶ τοῦ Ἀρχίνου; «Ἢ τὸν Αἰσχίνου κατὰ Τιμάρχου ἑταιρήσεως τῆς Φωκίωνος εἰς Βυζάντιον βοηθείας, δι’ ἧς ἐκώλυσε τοὺς τῶν συμμάχων υἱοὺς ἐνύβρισμά τε καὶ παροίνημα γενέσθαι Μακεδόνων;» ἢ τὸν λόγο τοῦ Αἰσχίνου κατὰ τῆς συμμετοχῆς στὴν ἀντιπροσωπεία εἰρήνης μὲ τὸν Φίλιππο τοῦ Τιμάρχου, γνωστοῦ ὅτι ἐκδιδόταν ἐπὶ χρήμασι, τῆς βοηθείας τοῦ Φωκίωνος πρὸς τὸ Βυζάντιο, ποὺ τοὺς ἐμπόδισε καταστῆναι περίγελως τῶν Μακεδόνων;