Ὁ πόθος τῆς ἐκστρατείας κατὰ τῶν Περσῶν, μετὰ τοὺς Μηδικοὺς πολέμους, ἦταν ἔντονος στοὺς Ἕλληνες, ἀλλὰ οἱ μεταξύ τους πόλεμοι δὲν τοὺς ἐπέτρεψαν τὴν ἀπαραίτητη ἐθνικὴ ἑνότητα∙ οἱ φιλόσοφοι ἐπέμειναν σὲ αὐτό, ἀλλὰ δὲν εἰσακούονταν. «Καὶ διεξέρχονται τάς τε συμφορὰς τὰς ἐκ τοῦ πολέμου γεγενημένας»∙ καὶ οἱ Ἕλληνες ὑφίστανται τὶς συμφορὲς τὶς προερχόμενες ἀπ’ τοὺς μεταξύ μας πολέμους. «Καὶ τὰς ὠφελείας τὰς ἐκ τῆς στρατείας τῆς ὑπ’ ἐκεῖνον ἐσομένας»∙ καὶ οἱ Πέρσες τὶς ὠφέλειες τὶς προερχόμενες ἀπ’ τὴν ἐκστρατεία τους ἐναντίον μας. «Ἀληθῆ μὲν λέγουσιν, οὐ μὴν ἐντεῦθεν ποιοῦνται τὴν ἀρχὴν ὅθεν ἂν μάλιστα συστῆναι ταῦτα δυνηθεῖεν»∙ καὶ λένε οἱ φιλόσοφοι τὴν ἀλήθεια, ἕως ὅτου ἀποκτήσουν στὴν Ἑλλάδα τὴν ἐξουσία ἀπ’ τὴν ὁποία θὰ μπορέσουν νὰ κάνουν αὐτὰ τὰ πράγματα, νὰ ὀργανώσουν τὴν ἐκστρατεία κατὰ τῶν βαρβάρων. Περίμεναν τὴν μακεδονικὴ ἡγεμονία γιὰ τὴν ἐκπλήρωση τοῦ κοινοῦ πόθου.