Ὁ σεβασμὸς στὶς παραδοσιακὲς ἀξίες τῆς ἀθηναϊκῆς κοινωνίας ἦταν ἀπαραίτητος γιὰ τὴν ἀνάκτηση παλαιᾶς δόξης της∙ ὁ Ἰσοκράτης εἶχε πιστέψει ὅτι μποροῦσαν αἱ Ἀθῆναι νὰ ξαναγίνουν ἡγέτιδα πόλις τῶν Ἑλλήνων, μετὰ τὴν σύσταση τῆς δευτέρας ἡγεμονίας τους. «Πρῶτον μὲν γάρ, ἐξ ὧν ἄν τις καταφρονήσειε τῶν λεγομένων ὡς ἀρχαίων ὄντων»∙ διότι πρῶτον μέν, θὰ μποροῦσε κανεὶς νὰ ἀπορρίψει τὰ λεγόμενα ἀφοῦ ἀναφέρονται σὲ παραδοσιακὲς ἀξίες. «Ἐκ τῶν αὐτῶν τούτων εἰκότως ἂν καὶ τὰς πράξεις γεγενῆσθαι νομίσειεν»∙ ἀλλὰ ἀπὸ αὐτὲς τὶς ἀξίες εἶναι δεδομένο ὅτι προῆλθαν καὶ οἱ πράξεις τῶν προγόνων μας. «Διὰ γὰρ τὸ πολλοὺς εἰρηκέναι καὶ πάντας ἀκηκοέναι προσήκει μὴ καινὰ μὲν πιστὰ δὲ δοκεῖν εἶναι τὰ λεγόμενα περὶ αὐτῶν»∙ ἐπειδὴ ἔχουν ἀναφερθεῖ ἀπὸ πολλοὺς καὶ ἀπὸ ὅλους ἔχουν ἀκουστεῖ εἶναι ἀπαραίτητο νὰ μὴν θεωροῦνται ὡς κάτι νέο, ἀλλὰ νὰ εἶναι πιστευτὰ ὅσα λέγονται γιὰ αὐτά.