Τὴν πόλωση, κατὰ τῆς Νέας Δημοκρατίας καὶ δευτερευόντως τοῦ Διεθνοῦς Νομισματικοῦ Ταμείου, ἐπιλέγει ὡς τακτικὴ συγκαλύψεως ὁ Ναπολεοντίσκος γιὰ τὴν φοροκαταιγίδα τῆς συμφωνίας∙ στὴν παγωμένη κυριολεκτικὰ Κοινοβουλευτικὴ Ὁμάδα, χωρὶς καθόλου σχεδὸν χειροκροτήματα, ὑποσχέθηκε ὅτι ἔρχεται ἡ ἐπώδυνη συμφωνία μέχρι τὶς 22 Ἀπριλίου, ἑπομένως καὶ τῆς ψηφίσεώς της στὴν Βουλή, ἀλλὰ δὲν εἰσέπραξε τὴν ἐπιδοκιμασία τῶν βουλευτῶν του, ὅλων σχεδὸν μὲ δακρύβρεκτο ὕφος. Ἡ ἀναφορὰ στὶς ὑποκλοπὲς ἦταν ἔμμεση καὶ δὲν ἐπανέλαβε τὴν διαβεβαίωση τῆς ΚΥΠ, ὅτι δὲν τὴν ἔκανε αὐτή, ἀλλὰ ἔμμεση ἦταν καὶ ἡ ἀναφορὰ στὸ προσφυγικό∙ ἡ ἐμφάνισή του ὡς εὐρωπαϊστοῦ μᾶλλον ἐνόχλησε τὴν ἀριστερή του πτέρυγα. Ἡ ἐπίκληση τῶν στατιστικῶν στοιχείων ἦταν εἰς βάρος του, ἀλλὰ δὲν κατάταλαβε τὴν σημασία τους.